Beversluis & Dohmen

       Beversluis 

Verloren

 

Met de jaren komen de

Verhalen de dromen

Die nooit werden vervuld

Eindeloos plannen eindeloos

Geduld tot er uiteindelijk

Veel te veel tussen kwam en

 

We hadden zoveel kunnen

Zeggen, maar liever nog waren

We bij elkaar leefden parallelle

Levens, werden gewaar waar

Werkelijkheid buigen

Kan, waar niet meer valt uit te leggen,

Gezamenlijke woordenwisselingen

Ze vielen langzaamaan in duigen ze

Zijn inmiddels leeggebloed

 

Achteraf zeg je: we hadden het veel te goed

Opgegroeid zonder werkelijk verlangen,

Egocentrisch, niet op zoek

Hoeveel we ook lazen, we bleven een open boek

In de ogen van onze opvoeders

Vooruitgang door gebrek aan ideeën

Langzaam braken we in tweeën

 

En de dromen, ach ja de dromen

Zolang we leven geloven we ze

Toch niet & hopen we elke dag op

Andere dromen die gaan en komen

Liefst langs heuvels, daken, gevels

Bomen en als we sterven

Worden we scènes in de

Dromen van iemand anders.



Nergenshuizen

 

Nergenshuizen

Nergens heen

Als je loslaat

Val je nimmer nergens heen

En als je aankomt

Word je herkend

Nergenshuizen

Niemand die niet weet wie jij bent

 

Nergenshuizen

Nergens heen

Heel de nacht

Klinkt intens gemeend

want in de stilte

Zit een klank

Aan de leegte

Zit de smaak van toverdrank

 

Nergenshuizen

Nergens heen

Geen talent, geen grip

En ook geen mening

Sip tijd verdrijven

In de hoofdverblijven

En ergens niets dat

langer zal beklijven

 

Dan onze eigen kruizen

Nergens huizen

Onze lijdensweg de berg op

 

Nergenshuizen

Nergens heen

Voor de derde keer

Vallen we alleen.