BEVERSLUIS EN DOHMEN

Zwerver

Er staat geen maat

meer op mij niemand

kan me stoppen

op 's heren wegen

door het bergland

van mijn gedachten

de dalen zijn er vaak

kaler dan de toppen

als de korte metten gemaakt

zijn in dit fraaie landschap

kan ik alleen mezelf foppen

met het boeiend vergezicht

dat nergens bestaat en dat

ik toch hoor kloppen

in het ritme waarin het hart draalt

als het drentelt in eigenrichting

beneden en boven samen soppend

ingesleten als rivieren van dag en

nacht op dezelfde plaats zijn je kunt

je mag de boontjes doppen en

als jij ze snijd voel ik de pijn.