BEVERSLUIS EN DOHMEN

Moeder

Het zal zo tussen

twee en half drie

geweest zijn toen

moeder opeens een

zucht slaakte en zich

afvroeg waar de echte

wereld eindigde en

haar kaartspel begon

zij speelt in haar eentje

patience speelt patience

in haar eentje op de veranda

vindt eerder herinneringen

dan troost in het spel haar

glanzende lippen lispelen af en

toe een woord als kutkaarten

godver weer niet of mooi maar

dan spottend ook het zonlicht

kan haar niet raken als zij daar

niet zelf om gevraagd heeft.

de kaarten schudt moeder

met een onvaste hand

benieuwd welke kaart

openvalt of verborgen

blijft aangevallen door

vliegen en muggen verdedigd

door een eenzame mot

dan tekent ze haar kinderen

een handzaam vermaak

het houdt de sleur weg

het vastleggen houdt de

sleur weg de kaarten

verdrijven moeder's

stemming naar buiten

de oeroude wetten van

tevredenheid tot huilt

van godweetwaar en wie

vermoedt of viert dat wat

binnenin haar schuilt?