Rustig beschouw ik het ruisen

van machine en mens

vertrouwend op hun huizen

lijken zij zonder wens,

paradoxaal is dat niet

Langzaam volg ik hun leven

en zie hun weten en willen

hun weinig ontvangen en teveel geven

ze in hitte verkillen

paradoxaal is dat niet

Soms sta ik stil bij ze

dan probeer ik ze te horen

een articulatie van de

dingen die ze redelijk geloven

paradoxaal is dat niet

Botst iemand tegen mij

dan spreken zij in tekens

stap ik opzij,

dan geef ik hun hoofdbrekens

paradoxaal is dat niet

Ik lijk voor hun versteend

maar ben meer levend

niet hun snelheid die dat verleend

maar gelovig wetend

paradoxaal is dat niet

Dus is dit stromen niet relatief

maar dit verhouden wel

De overgave als vrijbrief

en de eeuwigheid zo snel

paradoxaal is dat niet