de oude beukenhaag in Tinchebray

Twee weken geleden eindelijk weer eens kunnen gaan snuffelen in het Normandische bomenland. Het was al weer een maand of acht geleden dat ik op zoek kon naar de bomen die ruim honderd jaar geleden vastgelegd zijn door Henri Gadeau de Kerville. En bomen heb ik gezien. Prachtexemplaren. Zwaar bejaarde eiken, taxussen tot duizend jaar oud en hier en daar een fraaie beuk. De beuk is toch echt de meest Normandische boom. Elke zich zelf respecterende boerderij heeft toch zeker ergens op het grondgebied een fraaie rij beuken staan.
De leukste bomen om te fotograferen zijn toch eigenlijk die bomen die misschien nog nooit vastgelegd zijn door welke bomenliefhebber dan ook. Zo gebeurde het dat in de landerijen van het dorp Tinchebray mijn vrouw riep: "stop, je moet hier gaan kijken". De prikkeldraad bleek een te verwaarlozen obstakel om deze bomenpracht van dichterbij te bekijken. In mijn euforie ben ik vergeten te kijken of het rijen haagbeuken of gewone beuken betreft. Doet er ook niet toe. Deze beuken lijken de  restanten van een begrenzing van een boerderij. De wortels liggen zo bloot dat het lijkt of ze een dansje opvoeren. Als ware balletdansers staan ze mooi te wezen op hun tenen. 

Han van Meegeren

Ja, dit is mooi.

Gotdomme, hoe kan het zo groeien.