le
bois de Genévriers Thurifèra à Saint Crépin
Iets unieks op bomengebied
is er te zien tegen een van de berghellingen van het dal van de Durance in
de Franse Alpen. Ik had er al eens een minuscuul fotootje van gezien op een
van de weinige Franse bomensites en ter voorbereiding van mijn reis naar
de Alpen/Provence las ik er over in een van de reisgidsen. Een
jeneverbesbomenbos, zomaar! een vreemd relikwie overgebleven na de laatste
ijstijd. Normaliter groeit deze soort jeneverbes in de binnenlanden van
Spanje en het Marokkaanse Atlasgebergte. Hier tegen de helling van het dal
van de Durance is het klimaat zo aangenaam voor deze soort dat zij heeft
kunnen overleven. Ijskoude winters en droge hete zomers zijn een must. Ik
was er in mei en de sneeuw lag nog volop op de bergtoppen en zomers kun je
er bakken dus dat wil wel.
Vanuit Saint Crépin loopt een aangegeven pad de berg op. Een hele klim
dat kan ik u wel zeggen. Aan het begin van het pad staan wat jongere
exemplaren. Hoe verder je naar boven gaat hoe ouder de bomen zijn.
Prachtige verwrongen en gedraaide stammen soms overbuigend naar de
grond.
De botanicus Dominique Villers heeft de bomen voor het eerst beschreven in
het jaar 1786. Vanaf 1924 is de berghelling een beschermd natuurgebied.
Bijna op het einde van de klim staat aangegeven L'elephante. Deze olifant
is een knoest van meer dan 1.000 jaar oud. Een boring heeft dit
uitgewezen. Met een omtrek van 7 meter en een doorsnede van 2,10 meter is
dit goed mogelijk bij zo'n langzaam groeiende boom. Door de dorpsbewoners
wordt deze oude boom la Mère genoemd. Zij beschouwen deze boom als de
moeder van alle lager op de helling staande bomen.
Han van Meegeren
Sneeuw op de bergen met
uitzicht op de Durance
L'elephante
L'elephante
L'elephante
L'elephante
Eindelijk boven in de
regen
