de monumentale eiken van chateau d'Aunay les bois

Tijdens een korte vakantie in mei 2007 waren we op zoek naar oude bomen in Normandië. Meestal gebruik ik hiervoor als aanknopingspunt de oude foto's van Henri Gadeau de Kerville. Drie door hem gemaakte foto's in het eind van de 19e eeuw laten eiken zien gefotografeerd in het park van kasteel d'Aunay les bois. Twee van de drie foto's zijn niet echt om wakker van te liggen maar ja je weet het nooit. Dus togen we naar het kasteel. Op de bel reageerde niemand maar er zat een briefje tegen de deur geplakt dat 'Steve' in de Orangerie te vinden was. Op naar de Orangerie alwaar een jongeman reageerde op mijn roepen. Steve vond het prima als we op het terrein op zoek gingen naar oude bomen maar adviseerde toch even bij zijn vader langs te lopen die veel meer wist van het landgoed. Terug bij het kasteel bleek graaf Pierrre Arnold de Romanet terug gekomen te zijn. Het was een vriendelijke ontvangst. De graaf vertelde veel wetenswaardigheden over het landgoed.  De bomen bleken hem een warm hart toe te dragen. En als je de bomen van het landgoed bekijkt dan kun je ook niet onberoerd blijven. Ik neem u mee met een tochtje over het landgoed van chateau d'Aunay les bois.

Met de rug naar de voorkant van het kasteel slaan we naar rechts af en lopen het oude kerkepad af richting het plaatsje Aunay les bois.
Na een paar honderd meter gaan we rechts het weiland in waar we de eerste monumentale eik kunnnen zien.

We vervolgen het pad en passeren een bruggetje. Het is in een zodanige staat dat het met heel veel angst en beven genomen wordt. 

We draaien iets naar rechts en zien dan aan de linkerzijde van de weg de tweede eik opdoemen. Wat een exemplaar.

We lopen iets verder de weg af en zijn nu eigenlijk recht in het dal tegenover het kasteel belandt. Hier begint het water van elke dendrofiel echt in de mond te lopen. Drie fantastisch mooie eiken op een rij tussen de koeien. Alle drie blijken ze heel verschillend van vorm te zijn. Over het hek geklommen om de zaak van dichtbij te bestuderen.

Onder de indruk van deze bomenpracht lopen we terug heuvel op richting kasteel. Aan de voorkant van het kasteel ontwaren we nog enkele monumentale eiken midden in de akkers. Uit de verte kan ik er wat foto's van maken.

Teruggekomen bij het kasteel bekijken we nog even de boerderij die er pal naast ligt.

De oude appelpers voor het maken van cider ziet er nog redelijk intact uit.

Naast de boerderij ligt een moot van een eik die ook geweldig dik is geweest. Volgens de graaf was dit de dikste maar zo ziek dat hij hem persoonlijk gekapt heeft. De foto's die hij liet zien getuigen er van.

Naast het kasteel nemen we ook nog even samen met graaf de Romanet een kijkje in de gewezen verwilderde oprijlaan geflankeerd door monumentale lindebomen.

Ik dank le Comte Pierre Arnold de Romanet voor zijn uitleg en gastvrijheid.

Han van Meegeren