l'if de Epreville-en-Roumois

Je ontkomt er niet aan. Als je op zoek bent naar bijzondere bomen in Normandië dan blijkt de taxus een van de meest voorkomende soorten. Dit heeft verschillende redenen. Allereerst is de taxus een boomsoort die langzaam groeit maar wel heel oud kan worden. Het is een taaie jongen. Een andere reden is dat de taxus van oudsher vaak aangeplant werd op kerkhoven. En als er in Frankrijk een plaats is die ontsnapt aan de eeuwigdurende drang van mensen om steeds alles te moderniseren dan is dat wel het kerkhof. Het kerkhof is de ultieme plaats waar de tijd stil kan staan en de taxus dus ook de mogelijkheid krijgt zich te ontwikkelen tot een monumentale boom.
Een voor mij nieuwe reden om taxussen op begraafplaatsen te planten las ik op een informatiebord bij een oude taxus in Offranville. Daar staat geschreven dat een reden voor het planten van de taxus op het kerkhof is dat de taxus zorgt dat de kwalijke geuren die vrijkomen bij het composteren van lijken opgenomen worden door de taxus. Het lijkt me een fraai staaltje van volksgeloof. Maar och, door dat geloof kunnen we nu nog genieten van al die oeroude taxussen zoals deze in Epreville-en-Roumois.
Opvallend op dit kerkhof was dat bij een verderop staande jonge taxus allerlei botresten gestrooid waren.

Han van Meegeren

Botresten onder een jonge taxus

Een kruis, bijna verscholen in de jonge taxus.

Ze zien er overheerlijk uit die rode bessen. Het omhulsel is niet giftig maar de pitjes wel.

De taxus gefotografeerd op 10 juni 1929 door Henri Gadeau de Kerville.

Bron: 
De foto van Henri Gadeau de Kerville komt uit 'Les vieux arbres de la Normandie (2004) - 
ISBN: 2-915548-00-5