le
robinier de Jean Robin au place René-Viviani à
Paris
In de 17e eeuw kwam de
introductie van exotische boomsoorten in Europa goed op gang. Zaden van
vele soorten werden overgebracht en hier geplant in botanische en medische
tuinen. Snel daarna kwamen de exoten onder de aandacht bij de
tuinarchitecten die tuinen ontwierpen voor de gegoede burgerij en de
stadsbesturen. Zo kwamen eind 16e eeuw de eerste zaden van de 'acacia' in
het bezit van Jean Robin (1550-1629), hofkruidkundige van Hendrik IV en
Lodewijk XIII. Hij plantte een eerste exemplaar van deze soort op het
Place Dauphine in 1601 en een jaar later in 1602 plantte hij een exemplaar
op place René Viviani. Deze boom staat er nog steeds en wordt beschouwd
als de oudste boom van Parijs. De soort kreeg de naam van Robin: Robinia
pseudoacacia. Het voorvoegsel 'pseudo' is voor 'acacia' geplaatst om aan
te duiden dat de soort eigenlijk niets te maken heeft met de echte
acacia's uit de subtropen van Afrika. In de volksmond heeft de boom echter
de naam acacia behouden. De zoon van Jean Robin, Vespasian Robin, plantte
in 1636 een exemplaar in Jardin des Plantes in Parijs. Ook deze boom is
nog steeds te bewonderen.
Afgelopen week was ik in
Parijs en ben eens gaan kijken op het Place Rene-Viviani. Het kleine
pleintje is de vroegere tuin van een van de oudste kerkjes van Parijs: de
église Saint-Julien-le-Pauvre uit de 12e eeuw. De oudste boom van Parijs
is niet veel meer dan een boomruïne. De met veel klimop begroeide boom
wordt gesteund door een betonnen tweepoot en een betonnen steunpilaar van
waarschijnlijk oudere datum die opgesierd is als ware het een boomstam.
Een grote spleet in de stam, waarschijnlijk is de boom ooit in tweeën
gescheurd, is ouderwets opgevuld met metselwerk en afgestreken met cement.
Het is niet meer dan een wrak, maar natuurlijk wel een bijzonder wrak.
Niet veel bomen kunnen zeggen dat ze door hun naamgever geplant zijn.
Han van Meegeren
Vlak naast de oude acacia
staat een gezond exemplaar met monumentale proporties:
