de
Japanse treur-honingbomen op het kerkhof van Ginneken
Het is al weer even geleden
dat Marjan op de Beek mij mailde dat ik vooral eens moest gaan kijken op
het oude kerkhof in Ginneken in Breda. Dit kerkhof, een oase van bemoste
rust, zou enkele bomen herbergen die vreemd kronkelend en erg apart zijn.
Nu heeft Marjan tot nu toe erg leuke tips gegeven, dus op een mooie dag in
begin oktober naar Breda gegaan om eens poolshoogte te nemen. Het kerkhof
is te vinden aan de zijkant van de Hervormde kerk aan de Duivelsbrugstraat.
Het is inderdaad een zeer idyllisch plekje. Je waant je er in een Frans
dorpje. Oude grijze grafzerken zijn sober uitgevoerd. Zoals het de
Hervormden betaamt zijn de stenen voorzien van het hoogst noodzakelijke.
Twee data en en een naam. Een enkele steen is aangevuld met een spreuk.
Het rijkelijk aanwezige mos geeft het kerkhofje extra schoonheid. Maar het
meest opvallend zijn toch de bomen. Er staan enkele treurbomen die hun
bladeren hebben hangen in dichte slierten als lijkt het een in model
gebracht kapsel. Toen ik het kerkhof bezocht dacht in in eerste instantie
dat dit een treurvariant zou moeten zijn van een acaciasoort. Precies kon
ik het niet thuisbrengen. Maar met hulp van Marjan op de Beek, Jan Timmers
en internet, kwam ik er achter dat dit de Sophora Japonica Pendula moet
zijn. Oftewel in gewoon Nederlands: de Japanse treur-honingboom. Deze boom
is overigens wel familie van de acacias. De familienaam is 'Leguminosen' (Leguminosae
in het Latijn). Tot deze familie behoren de robinia's, de christusdoorn,
de pseudoacacia, de gouden regen en de mimosa. Allen hebben ze het
kenmerkende samengestelde blad en peulvruchten.
De hier gefotografeerde honingbomen zijn ook erg mooi door hun zeer
grillige groei. De stammen en takken kronkelen dat het een lieve lust is.
De ouderdom van deze bomen heb ik niet kunnen achterhalen maar op het oog
schat ik ze toch op een kleine honderd jaar oud.