een
suikeresdoorn naast de kerk in Gilze
Al vaker heb ik in deze rubriek geschreven over de beste
vindplaatsen van aparte en monumentale bomen. Pastorietuinen, kerkhoven en
villatuinen zijn de beste plaatsen. Zo is de kerk van Gilze helemaal
omgeven met veel groen. Als je vanaf de voorkant aan de linkerzijde langs
de kerk loopt zie je de boom van deze week staan. De suikeresdoorn stamt
van origine uit het oostelijk deel van de Verenigde Staten. Het exemplaar
in Gilze is geplant in het laatste decennium van de 19e eeuw.
Karakteristiek is de grote takwond op de stam.
17-12-2005: een aanvulling
op deze boom van Jos de Vet:
Vandaag kijk ik met nóg
meer plezier dan anders naar jouw Boom Van De Week. Zo'n 60 jaar geleden
heb ik vaak heel dicht bij deze suikeresdoorn gelopen en gestaan.
Vlak naast de kerk stond destijds de lagere jongens(!)school. In de
oorlogsjaren was die in bezit genomen door Duitse militairen. De verschillende
klassen werden her en der in het dorp ondergebracht, waar maar enigszins
een groep jongens met de "meester" tezamen kon zitten. Toen
de oorlog goed en wel voorbij was, werden we weer verzameld in het oude
schoolgebouw. Vanaf de Kerkstraat gezien, achter de school, was de
speelplaats, de "cour", pal tegen het groen rond de kerk.
Daartussen was -uiteraard- een afscheiding van gaas. Het gaas stond
vrijwel tegen de stam van de suikeresdoorn.
In die tijd zat ik in de
6e en 7e (!) klas. Als we voor de school begon en in het speelkwartier
niet in beweging waren, stonden we, het groepje van 5/6 klasgenoten
waar ik bij hoorde, meestal vrij vooraan rechts op de speelplaats, dicht
bij het gaas en dus dicht bij of onder deze boom, te praten (of te
raaskallen?). Wij waren toen 12/13 jaar en bezig met te
proberen iets meer van de wereld te weten te komen dan de oorlog,
die we net achter onze jongensruggetjes hadden. Daar hoorde
ik van Piet -die een jaar ouder was en die wij daardoor
voor wereldwijs hielden- ook mijn eerste "vieze versje". Ik
zal het niet licht vergeten.
Je
ziet, ook bij deze boom heb ik mijn mijmeringen, in dit geval
herinneringen. Ik vraag me af, wie van al die klasgenoten er nog
zijn...Een paar jaar geleden heb ik nog eens met een van hen, die nog
altijd in Gilze woont, de rij nagelopen. Toen bleek dat meer dan
eenderde, onder wie de voornoemde Piet, al overleden was.
Bij een bombardement in
1944 waren ook twee klasgenootjes omgekomen.
Ik
vermoed dat bij het aanleggen van de speelplaats de tak is weggezaagd
waar de grote wond van overgebleven is.
Volgens mijn achterneef
Jan de Vet, voorman van de Heemkundekring in Gilze, die
ik daartoe geconsulteerd heb, zou dat ± 1937 moeten zijn geweest.
Jan is een jaar of 6 ouder
dan ik. Hij herinnert het zich zo goed doordat, toen de speelplaats werd
aangelegd, hij daar al spelend van een al voor het hekwerk
gemetseld muurtje viel en daarbij zijn enkel kneusde, vlak voor
zijn vader, die weduwnaar was, hertrouwde.
Als dat geen betrouwbare
informatie is....
De suikeresdoorn zal dan
toen een halve eeuw oud zijn geweest.