Verhalen uit de Kivietsblek
 door Wim van de Wouw

 - Doortje Kerkhof -

 

                                                           Oisterwijk Maart. 2005

Het is misschien de lezer van mijn verhalen opgevallen, dat veel van de vertelde geschiedenissen, afkomstig zijn van mijn vader Martinus v.d. Wouw [1884-1976], zo ook deze geschiedenis: Het zal gebeurt zijn omtrent het jaar 1920, dat de buurvrouw van mijn ouders moest bevallen, een heel normaal gebeuren als alles normaal verloopt. Dit was in dit geval echter niet, en zo kreeg mijn vader van zijn buurman Koos Kerkhof, het verzoek een arts te roepen omdat volgens de Baakster de bevalling  slecht zou aflopen voor de kraamvrouw, omdat zij erg veel bloed verloor. In die tijd waren er in Oisterwijk 2 artsen n.l. dokter v.d.heyden en dokter Bloemink, de eerste was katholiek en de andere was van andere gezindten. Dat dokter van der Heyden die Rooms was in het Roomse Oisterwijk bij de meeste van de bevolking en de geestelijkheid de voorkeur genoot behoeft geen betoog. Toen mijn vader naar dokter v.d. Heyden ging trof hij hem niet thuis, maar de dienstbode beloofde de dokter direct te sturen als hij thuis kwam. Met dat bericht kwam hij weer bij de buurman, waarop de Baakster zei: ,,Het moet niet te lang duren anders gaat dit fout” er kwam echter geen dokter en mijn vader toog opnieuw te veld, de dokter was volgens de dienstbode nog niet thuis, dus fietste mijn vader naar dokter Bloemink met het verzoek de kraamvrouw te helpen. Dr. Bloemink was er spoedig en redde het leven van Doortje Kerkhof.

 Dit geval kreeg echter nog een staartje: Pastoor v.d.Meyden, was door iemand op de hoogte gesteld van het gebeurde, en zo werd mijn vader door de pastoor op het matje geroepen. ,,Hoe kwam je erbij,  v.d. Wouw, om deze niet roomse arts te hulp te roepen “?? , vroeg de pastoor.  Moest ik dan deze vrouw dood laten bloeden was mijn vaders wedervraag?? Waarop de pastoor antwoordde: ,,Nou nou dat zou wel erg geweest zijn, maar je moet de volgende keer wel wat beter nadenken”. Diep teleurgesteld ging mijn vader die een erg gelovige man was weer terug naar zijn boerderijtje. Dat hij, die het zo goed bedoeld had door de pastoor op het matje werd geroepen. Dit had hem zo diep gekwetst dat hij dit tot op hoge leeftijd gekomen zijnde niet vergeten was.

W.v.d.Wouw
Nemerlaerweg 2  Oisterwijk