Verhalen uit de Kivietsblek
 door Wim van de Wouw

 - Verhalen bij de smid -

Och het was genoeg een goede kerel, maar de verhalen die hij vertelde, zouden ontsproten kunnen zijn uit het brein van de ,,Baron van Münchhausen”.

Zo moest ik op een winteravond bij Smolders de smid een ketting ophalen die de smid had gerepareerd, en daar zat hij en nog enkele anderen bij het smidsvuur te buurten en te vertellen. Ik was net op tijd om het volgende verhaal van hem te horen, we zullen hem Bart noemen.

Jullie weten begon Bart, dat wij in de hei een stuk grond hebben liggen, dat wij stiekem hebben ontgonnen, het is nu weiland, en zo moesten onze Janus en ik er op uit om dit stuk weiland af gaan te rasteren. Palen, prikdraad en ander materiaal had er onze Janus daags te voren met paard en wagen naar toegebracht, en wij togen dus op mijne motor die ik van de Duitsers in den oorlog had gejat door hem onder het stro te verbergen, naar ons wei daar op de hei om de omheining te gaan zetten zodat wij er in de zomer een paar kalveren in konden laten grazen.

Onze Janus en ik groeven om de beurt de gaten waar de palen in moesten, en wij rolden de prikdraad van de rol, om hem vast te krammen. Toen wij daar dan een eindje op de voormiddag aan het werken waren, en ik net een stuk versleten prikdraad aan de kant had gegooid, hoorde ik het gebrom van een vliegtuig. Ik kijk zo in de lucht, en ik zie dat vliegtuig boven ons wei rondcirkelen, onze Janus stond ook al omhoog te kijken ik zag het vliegtuig draaien, ik zie er de wielen uitkomen, en roep tegen onze janus ,,hij gaat landen”!
Maar onze Janus was er al lang tussenuit getrokken, want die dacht dat de Russen waren binnengevallen, maar ik wist wel beter want ik had in den oorlog wel het een en ander meegemaakt.

Zo landt dat vliegtuig, daar op ons weiland, en ik zie er de piloot uitgeklommen komen, zweten dat hij deed, en hij zag zo wit als een lijk. Ik zag direct dat er iets niet in orde was, maar ik stelde hem gerust, en hij vertelde dat de motor van zijn vliegtuig geregeld oversloeg, hij had ons zien werken en had gedacht, die kunnen mij wel helpen, want hij zocht ook naar het vliegveld in Gilze Rijen, want dat had hij niet kunnen vinden.

Ik had nog een extra bougie in de tas van mijn motorfiets. Ik monteer samen met onze Janus, want die was ondertussen voor den dag gekomen die nieuwe bougie in dat vliegtuig, en wij tekenden op een stuk papier dat die piloot bij hem had, de luchtlijn uit die hij moest vliegen om op het vliegveld Gilze-Rijen te kunnen landen. De piloot start zijn vliegtuigmotor die prima liep op die nieuwe bougie, hij zwaait nog een keer en vliegt weg.

De dag ging heen, en zo kwam de tijd dat wij weer naar huis toe moesten om de koeien te melken, maar wat zien wij?? Boven de wei weer een vliegtuig dat ging landen ,,Dat is dezelfde”! roept onze Janus. En jawel, hetzelfde vliegtuig met dezelfde piloot lande weer op onze wei.

De piloot komt uit het vliegtuig en lacht met zijn hele gezicht, en geeft mij en onze Janus een heel grote taart, omdat wij hem zo goed geholpen hadden en hem zo goed de weg gewezen hadden naar het vliegveld Gilze-Rijen.

Zo zie je maar weer dat je elkaar in het leven moet helpen, en als jullie die piloot ooit mocht zien, doe hem dan de groeten van mij en onze Janus.

Toen zei de smid tegen mij: ,,Wim hier is jouw ketting goed sterk gelast, maar niet zo sterk als het verhaal wat Bart net vertelde, en een gulden arbeidsloon en twee kwartjes voor de laselectroden.

En ik ging nog gauw eventjes een lekker pint vatten bij Janus van Boxtel, en om het verhaal van Bart verder te vertellen, tegen een stel van die oude ,,pruuverkes” die daar zaten te kaarten en aan hun borreltje zaten te pruuven.

Een van die pruuverkes was Willem de Kunning die was 80 jaar, en hij was daags te voren bij den dokter geweest, en die had Willem de Kunning streng aangekeken en gezegd : ,,Willem als jij zo door blijft drinken zul je niet oud worden” Waarop Willem antwoordde: ,,Ik heb aanders meer ouw pruuverkes gekent ès ouw dokters, houdoe”! Willem schoot zij klompen aan, trok zijn turkslederebroek omhoog, pakte een tabakspruim en ging hene naar zijn boerderijtje daar tegen de hei aan.

Gegroet van mij W.v.d.Wouw, niet teveel pruuven, maar toch op tijd een borreltje of een pint vatten, want dat houdt lichaam en ziel bij elkaar.