Verhalen uit de Kivietsblek
door Wim van de Wouw

 - ... en Mieke hebben ze al -

Het is al lang geleden dat de Kivietsblekweg bestond uit een karrenspoor, met een smal fietspaadje.
Op ongeveer 400 meter tussen de boerderijen Kivietsblek en Wolfsputhoeve doorsneed het karrenspoor een dennenbosje over een lengte van ongeveer 25 meter , deze plek werd ,,het bosje” genoemd.
De boerderij Kivietsblek werd in die dagen nog bewoond door het gezin Vughts-van Rooy.  De verderop gelegen boerderij ,, De Schaapskooi’’ door het gezin Keuninkxs-van Hattum ,de Kunning” genoemd, Willem Keuninkxs was getrouwd met Mieke van Hattum.
De boerderij ,,Wolfsputhoeve”door het gezin van Toon Willems-Vughts .
Marie Willems- Vughts, was eerder getrouwd  met Jan van Biljouw, die op jonge leeftijd was overleden, zij was een zus van Jan Vughts die op Kivietsblek woonde, die getrouwd was met Geertruda van Rooy, die Trui werd genoemd
Bij Marie  Willems - Vughts in huis, woonde ook haar ongetrouwde broer Janus Vughts, door iedereen ,,Jaon oom” genoemd, die bekend stond om zijn humor.

Wat deed zich voor: Marie Willems –Vughts werd ziek, en wel zo ernstig, dat de buurvrouwen meenden haar te moeten gaan bezoeken en zo nodig hulp te bieden.
Zo togen dan op een  winteravond  voorzien van een kaarslantaarn de beide buurvrouwen Mieke en Trui al kletsend te voet naar Marie om op ziekenbezoek te gaan. De zoon van Mieke zou haar rond een uur of tien weer ophalen bij  Jan Vughts op Kivietsblek, want Mieke durfde niet alleen in het donker naar huis.
Toen zo rond 10 uur Mieke en Trui weer huiswaarts wilden keren, sprak Jaon oom ze waarschuwend toe, want zei hij: ,,Kijk maar uit bij het bosje, want als je daar rond deze tijd   door loopt komt er altijd iemand uit “
De zoon van Mieke had  toen hij van huis afging om zijn moeder op te halen, hun waakhond aan de ketting  meegenomen,  en die bij Vughts, voor hij naar binnen ging, aan een paaltje  vastgelegd, en zat bij Vughts mee aan het kaartspel.
De twee vrouwen naderden ,,Het bosje” toen Trui zei: Zou het waar zijn Mieke wat Jaon oom vertelde dat er altijd iemand uitkomt als je er door gaat ?? ,,Och “zei Mieke,  “laat hem kletsen en ben niet zo bang”
De hond intussen hoorde schijnbaar in de verte de stem van Mieke zijn bazin, en had zich met ketting en al los gerukt van het paaltje en rende zijn bazin tegemoet, die hij ontmoette net toen ze uit het bosje kwam. Hij springt tegen zijn bazin op die heftig schrikt, maar Trui zet het op een lopen, zij valt in het karrenspoor, verliest de meegevoerde kaarslantaarn, en valt zo de hérd op Kivietsblek binnen, uitroepende:,,Den duvel kwam met een rammelende ketting onder het bosje uit, en Mieke hebben ze al !!”
Het aanwezige manvolk schieten hun klompen aan, wapenen zich met knuppels en hooivorken om Mieke te ontzetten, maar wie komen ze tegen? Mieke met haar hond komt daar rustig aangewandeld.
De hilariteit was groot, Trui werd voor de gek gehouden, en die mopperde weer op Jaon oom, die altijd van die streken had. Trui had niet begrepen als je er door loopt dat je er ook weer uitkomt.
Toen Trui zich van haar valpartij wat ging fatsoeneren merkte zij, dat zij waarschijnlijk bij haar val niet alleen de kaarslantaarn was kwijt geraakt,  maar ook haar gouden trouwring die zij daags nadien na lang zoeken niet terug kon vinden. Dit alles speelde zich af, ongeveer midden jaren twintig van de vorige eeuw

De tijden draaien door, in 1937 verhuist Jan Vughts met zijn gezin van Kivietsblek naar Haaren, en kwamen mijn ouders met hun gezin op Kivietsblek wonen.
Marie Willems was toen niet meer, zij was na de dood van haar dochter van verdriet aan haar ziekte overleden, zo werd althans beweerd. Jaon oom leefde nog wel, en woonde nog steeds bij de familie Willems, en was nog steeds dezelfde grapjas.  Ik  was toen negen jaar oud.
Maar ik werd ook volwassen, trouwde in 1954 met mijn nog steeds lieve vrouw, mijn moeder was in 1951 overleden en mijn vader bleef bij ons inwonen.
Wij kregen een gezin, en toen onze oudste dochter in het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw als kind van een jaar of 6, met haar opa langs de akkers wandelde, om samen met haar opa gewijde palmtakjes op de hoeken van de roggeakkers te steken, zag zij iets liggen, zij raapte het op, en vroeg: “Opa wat is dit?” Haar opa zag dat het een ring was.
Thuis gekomen werd de ring schoongemaakt, en zag opa, dat binnen in de ring stond gegraveerd : J.V.  G.V.R., Wat betekende: Jan Vughts—Geertrude van Rooy .
Het was de trouwring van Trui Vughts die zij verloren was op die bewuste avond.
Na contact met Sien de dochter van Trui, werd de ring afgehaald en weer aan Trui die op hoge leeftijd in een verzorgingshuis was ondergebracht terug gegeven
Zoals wij later hoorden straalde zij op haar oude dag van blijdschap bij het terug krijgen van haar trouwring.
Jan Vughts—Willem en Mieke Keuninkxs- Jaon oom en Toon Willems, mochten het niet meer beleven.

Kivietsblek  Nov. 2005   W.v.d.Wouw