Verhalen uit de Kivietsblek
 door Wim van de Wouw

 - Naar de nachtmis, kerstmis 1939 -  

 Vandaag de 2e kerstdag in het jaar 2001 heb ik mij voorgenomen om de volgende historische gebeurtenis op papier te zetten.

Het was in het jaar 1939 dat Nederland mobiliseerde. Alle dienstplichtigen en reservemilitairen waren opgeroepen in de maanden voor kerstmis. Bijna overal in Nederland waren militairen gelegerd. Er waren weinig plaatsen waar geen soldaten waren ingekwartierd. Ook in Oisterwijk waren veel soldaten, waaronder een afdeling marechaussee. Vele hiervan denk ik, waren van andere gezindten dan de meeste Oisterwijkers. 

Het was kerstmis en velen togen ter nachtmis. Zo ook mijn vader en moeder met hun drie jongste kinderen. Mijn persoontje, mijn zus Fien en mijn zus Berthie. In die tijden had men nog een fietsplaatje nodig. Mijn vader en moeder bezaten zo'n ding, maar de kinderen niet. De politie in Oisterwijk lette daar meestal niet op en zeker niet bij kinderen. Ook ontbrak op onze kinderfietsjes de verlichting, maar verkeer was er toch nagenoeg niet. Mijn ouders hadden wel verlichting. Mijn moeder was al in het bezit van een elektrische verlichting op haar fiets en mijn vader had een carbidlamp, die echter in de bewuste nacht was uitgewaaid.
Zo fietsten wij met ons vijfjes naar de nachtmis, goed uitkijkende waar wij moesten rijden, want alle fietspaden, als men ze zo noemen mag, waren bar slecht. Straatverlichting was alleen in de bebouwde kom en ook nog zeer gebrekkig. 
Wij kwamen dus van de Kievitsblek vandaan en waren de Heisteeg genaderd, toen plots met veel kabaal twee marechaussees in het pikkedonker achter een boom uit kwamen gesprongen. Dit deed mijn moedeer zo schrikken dat zij van angst in tranen uitbarstte. Mijn vader werd daarop zo woedend dat hij die kerels die hij in het donker aanzag voor overvallers, te lijf wilde gaan. Toen hij wat gekalmeerd was en de rest van de schrik bekomen, werd het boekje te voorschijn gehaald en kregen wij tezamen zeven procesverbaal. Mijn vader voor het zonder licht rijden en mijn zussen en ik ieder twee; één voor het zonder licht rijden en één voor het rijden zonder fietsplaatje. Naar verluidt werden in deze kerstnacht op de hoek van de Heisteeg en de Gemullehoekenweg VEERTIG mensen komende vanuit de richting Vennelaan-Rozepdreef en Oirschotsebaan bekeurd.
Tot boetes is het niet gekomen, want pastoor v.d. Weerden die van het voorval hoorde, nam contact op met de burgemeester, die op zijn beurt weer maatregelen nam. Later werd gezegd dat ook de twee marechaussees naar een andere plaats waren overgeplaatst.
Dit zijn mijn herinneringen aan de kerstnacht van 1939. Mijn zus Fien was dertien, Berthie was negen en ik was twaalf jaar oud.

Wim van de Wouw, Oisterwijk.