Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman  

 

Broodnodig

Het is onmogelijk. Ik kan er geen juffertje over schrijven, word er niet blij van en voel me schuldig. Maar broodnodig is het. Broodnodig dat de dierenpartij meer politieke macht krijgt. Het gat is te groot. Tig tig vertegenwoordig(st)ers voor mensen, dan héél lang niks en aan het staartje ergens iets voor dieren, natuur en milieu. Hoe dit eruit ziet? Zoals hier, ook in de buurt. Ze weten precies wat ze wel en niet moeten zeggen tegen autoriteiten, als die al ingrijpen en hoezo voel ik me schuldig?

Een dode pony

Omdat ik al veel eerder wijzer had moeten wezen, ik rijd daar elke dag. Ik dacht op terrein van Staatsbosbeheer zullen ze toch wel op tijd hun verantwoordelijkheid nemen? Maar ze verhuren alleen het gras op dat land en degene die de inscharingsrechten verkrijgt, gooit het in onderhuur, zo is er niemand direct aanspreekbaar. Mens, er groeit al tweeënhalve maand niks geen gras meer, die pony's vraten zelfs hun eigen schijtbossen nog op, ik had ze los moeten laten, die dikke schapenstroomlinten  moeten doorknippen..

Een bruin scharminkel.

En dan? Als er van die twaalftal pony's en een ezel, eentje de a2 op loopt heb je de poppen aan het dansen. Nee, wachten tot ze omvallen van de honger zoals nu het geval. Aan de diaree van dat vieze water, als ze al wat te drinken hebben. Toen het nog zo heet was, stonden ze op een droogje, onze tuinman is er ook een paar keer wat emmers water gaan geven.

Diaree droogt extra uit.

Da’s nou precies hoe die handelaren hun geld verdienen. Voor een habbekrats meerdere tegelijk opkopen op de paardenmarkt, elke nieuwe eigenaar denkt dat ie makkelijk een slagje heeft geslagen, op een wei jagen die hap: en hoppa! Dan, als ze wat zijn bij- en aangekomen, met winst per stuk verkopen op een volgende markt..

Een wittig scharminkel

Nou, totdat de rappe doorverkoop stagneert, deze handelaar zit dan toch op het uithonger-traject hoor! Hij rijdt in een bling bling multistock vervoerswagen, ik heb het zelf gezien toen ie die beestjes daar loste. Ik sprak hem nog aan. Hij had het over een uit de hand gegroeide hobby.. Ik vroeg nog of het wel meeviel, zo gezien de crisis, hij had het over zevenhonderd euries per stuk en gaf me zijn kaartje.

Een nagel tot in het leven inscheuren, MWAH.

Hij komt ermee weg, juffert, tot er één dood in de wei ligt. Skeletten met badkuipbuiken van de wormen, diaree, kapotte diepingescheurde hoeven, geen eten, schoon water of schaduw. Economische crisis of niet, zorgverantwoordelijkheid voor dieren en de korte termijn klinkende munt verstaan elkaar slecht. Men stopt zijn energie in het zoeken naar mazen van de wet. De dood wordt afgedaan met een vermeend  ‘koliekje’. Er blijven er genoeg armetierig over, risicospreiding weet je wel, een gezond, maar misbruikt principe! Sterker nog: controlerende clubs hebben er weet of geen verstand van? En hoe moeten wij  reageren op geschokte wandelaars? 

Een badkuip zonder omkijken.

Misschien wil je in je juffert iets delen over wat er is gebeurd op die prachtige zondag dat die grijze driejarige de hongerdood stierf in de wei? Dat lucht wat op?

Een dode driejarige pony, hij heeft zijn eerste voortanden gewisseld voor wat?

Nou, ik weet niet waar we trots op zijn in dit regelland, maar veel geholpen hebben onze acties niet. Misschien had ik ze beter stiekem kunnen bijvoeren van ons paardenhooi en graan. De dierenbescherming werkt niet op zondag en de AID (Algemene Inspectie Dienst) moet eerst weten of het een bedrijfsmatig danwel een hobbygeval is? En als je dat niet precies weet, willen/kunnen ze niks doen: de toegang tot de software-kuil blijft gesloten. Is het een formeel uitgehongerd ‘hobbybeest’ dan kunnen ze sowieso niks doen daar. Computercriminaliteit vind ik het, stelletje administratieve regelneukers. Geen wonder dat die handelaar het had over een uit de handgelopen hobby: hij weet precies wat ie moet zeggen, om razend van te worden..

Haaruitval op schoft en lenden, toch min. een half jaar ondervoeding voor nodig.

Na lang zoeken heb ik gelukkig dat visitekaartje van die eikel nog gevonden en daardoor kunnen zeggen dat het een gestorven ‘bedrijfsbeestje’ was. Wel ja, we hebben nu indirect toegang tot de AIDsoftware voor registratie, begeleidt door een stoffige vermoei(en)de stem. Die vent is daar al bekend, en ze kunnen hem alleen een boete voor het te lang laten liggen van een kadaver voorleggen? U wilt het niet weten: oog in oog, de volgende dag groeten beiden heren-mijnheren elkaar bij de voornaam, en weet de handelaar te vertellen dat zijn vrouw in het ziekenhuis ligt? De magere pony's had hij vorige week op de markt gekocht. De AID slikte zijn verhaal voor zoete koek, terwijl ze daar al maanden liepen. De bewijslast ligt bij de AID. Die heeft, zoals de handelaar weet, hier geen zin in. Sectie naar de doodsoorzaak en een wateronderzoek waren ook niet nodig. De politie beloofde ons eerder dat een veearts ingeschakeld zou worden om de doodsoorzaak van de driejarige pony vaststellen. De handelaar en de AIDman bleken ín een soort handje-klap opeens zelf voor veearts te mogen spelen. Lucratief?

Voor die andere diertjes werd niks gedaan. Nee, de AID had de handelaar op de hoogte gesteld zodat hij het kadaver kon verwijderen en de andere pony's werden snel weggehaald. En waar zijn ze nu? Hoe gaat het met ze? Een misstand constateren is 1. Wegen zoeken om hulp te verlenen is 2. En het uiteindelijke resultaat is 0 op rekest en erger nog: de onmacht die je voelt in de wetenschap dat het op min1 neerkomt, door instanties als de AID, die de werkwijze van handelaren legaliseren. Tja, hoor ik de AID man nog zeggen, handelaren moeten ook hun brood verdienen..

Zo kan het ook!