Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman
  

 

Oogtrekkers

Enigszins beduusd vertrek ik door de bossen naar zangles in het Vughtse. Deze Juffert is weken bezig geweest met het bestuderen van verkleuring en verschrompeling van esdoorn herfstbladeren aan het slaapkamerraam. Nou, ze verkleuren en vallen gewoon, punt. Verder niks geen moeilijk gedoe alstublieft over roodtinten die ontstaan bij het onttrekken van groenpigmenten, ten behoeve van de winterrust in de stam. Ik meende op het laatst dat de kleuren allen waren opgeslurpt, het proces van verschrompeling nam nu zijn aanvang! Jawel, flets groen en gele mini blaadjes resteerden nog.. Ik was vergeten dat grote gekleurde bladeren het eerst tonen en dan op de grond vallen, waar ze een dik tapijt vormen. Ik kon ze niet zien daar beneden op de grond vanuit de slaapkamer en mijn fantasie was doodleuk een andere richting ingeslagen.


De esdoorn en een esdroom?


Kennelijk is een blikvanger selectief. Of mijn oog trekt vreemdsoortige dingen aan? Ik ben van plan mezelf niet meer te foppen en ga op zoek naar rode vliegenzwammen, de zichtbare zuurtjes van de herfst. Aan het bospad staan er geen, de bermboel is kennelijk net schoongemaakt voor onderhoud? Nee, ik kom wel een zwammendam tegen. 


Een zwammendam.

Hum, mijn oog klimt omhoog en ziet een dode reus tussen de rest staan. Nou da’s gewoon einde verhaal voor deze knoepert, sprookjes bestaan niet. 


Ik rijd stoďcijns door langs de heksenberg richting de geuzendijk en zie wel meer dood hout dat nog overeind staat. Kennelijk zie ik toch liever leven, want een eenzame dode boom heeft een ernstig groen blosje in z’n kruin. Zou die weer opnieuw beginnen, reďncarnatie voorstaan, of is er een vlierzaadje in ontsproten? Er gewoon gezellig in gevlogen, de wind aan het werk! Die heeft kennelijk ook een eigen wil, nee, niet er verder over nadenken juffert.


Een beetje groen maakt grijs gezellig


Ik doe maar alvast wat stemoefeningen, een gesmeerde keel gaat me dadelijk beter af en knip nog een uitzicht dat fascineert. Waarom vraag ik me niet af, de vorm en het kleuronderscheid spreken sprookjesboekdelen. Ik leg me er eenvoudig bij neer, laat het over me heen komen, heb geen vragen over afwijkingen, een ‘’soit’’ volstaat, enkel mijn blik is gevangen en betoverd.


Kijk, zo gaat ‘t beter. Ik nader Haanwijk, en voorzie straks de gang over de Dommel. Altijd weer een feest, want zo’n grote rivier herbergt een hoop waterbeesten die ik thuis niet vaak zie tussen de sloten en het moeras. Ik kar het bos door en sta stil op de brug bij het kasteel. Ik kijk en mijn oog valt op een absurd fenomeen. Bestaat dat ook al? Ik zie een man in een bootje en hij sleept een soort grote taartschep aan een hijskraantje. Doet ie nou iets in het water of aan de kant? Verhip! Hij maait vanuit het bootje de zijkant van de rivier kort? Ja natuurlijk! Een rivierberm heeft ook onderhoud nodig en al doende vanuit de walkant, zou hij onherroepelijk naar beneden tuimelen...Goh, wat een werk! In een bootje de dommel afbermen? Lijkt me wel plezierig zo. Komt ie vast een hoop waterrandbeesten tegen. Hoe zou zo’n werk of werker heten?  ‘Een putjeschepper’ komt niet in de buurt. Deze noeste arbeider in het onderhoud van de rivier verdient een eigen naam.


de exterieurverzorger


Kun je over fantaseren. ’Waterbermer’, of  ‘waterweg- bermer’. Schoonmakers heten tegenwoordig  ‘interieurverzorgers’, hij is dan een ‘exterieurverzorger’..?
Eigenlijk..houdt de natuur zichzelf niet schoon? Of trekt ons oog het niet, als zij dit op eigen houtje, en een heel eigen manier doet?


een berkenboomberm


Mijn blik valt nu op mijn horloge. Meeh.., ik moet tempo gaan maken wil ik nog op tijd komen op mijn zangles in Vught!