Belevenissen van een Juffertje in 't Groen
door Anouk Reefman  

 

Feeëriek

 

Goed, ik ben geen van Gogh en toch wil ik iets met al die kleuren van de herfst. Het zijn er ook zoveel, ze passen niet eens op een palet. Deze juffert leeft in een echt sprookje en kan maar moeilijk kiezen hoe ze daar in woorden iets over kwijt kan. De natuur tovert en ik laat me betoveren? Mijn fascinatie wordt ingegeven door de beweging van het verdwijnen en verschijnen van tinten en toetsen.  

Beweging in tinten en toetsen

Da's nou een onderwerp waar wetenschappelijk waarschijnlijk al van alles over is beweerd. Mij valt het echter op dat ik elke herfst weer nieuwe dingen zie die meer als 'magie' overkomen. Het 'magisch denken' heeft een woordenschat die wel past bij mijn fantasie om iets van deze fascinatie duidelijk te maken?

Neem bijvoorbeeld de esdoorn voor het slaapkamerraam, mijn Doornroosje. Een gigantische biomassa aan bladeren verkleurt als primeur van alle soorten bomen in de omgeving. Een reeks tinten passeert eerst een heel spectrum, alvorens ze heuse gele toversterren vormen en dan en masse vallen. Ik bedenk er nog net geen toverspreuk bij, een paar nachten stevige wind en ze allemaal ineens verdwenen, naar beneden. foto 

Gele toversterren.

Met met hun verdwijning verschijnt een nieuw zicht op het leven. De lichtval in huis neemt sowieso aanzienlijk toe en vogels komen beter in beeld. De eerste stamliefhebbers als boompieper en boomklever kruipen herkenbaar op de dikke kale takken. En jawel: JA! Mijn prins..is weer op het toneel verschenen! Prins Ielepiet, is een berk, ik heb hem inmiddels al tig tig maanden, door de overdaad aan derden, niet echt kunnen waarnemen. Deze berk is mijn baken, mijn eerste en prille herkenningspunt in het bomenrijk. Hij herinnert me aan mijn stadse verleden, aan mijn eenvoudig zwart-witte onderscheid van vogels als sijs en drijfsijs. Zijn zilveren vel gaf me meer kleurnuance. 

Ik bedoel te zeggen: met al die reuzen aan het raam maakt mijn prins Ielepiet het er als een Lange Jan een heuse Elfteling van hoor! Zijn kracht om te overleven in het gedrang van natuurlijke aanwas is onverbiddelijk! Deze overleveraar verschijnt in de lente als het friste groen, en verlaat de herfst met een laat en mondjesmaat aan bladverval. Hij houdt het getooid, van groen naar goudgeel gekroond, het langste vol. En zie eens de plek waar hij zijn best wil doen! In de schaduw van de grote groene masten is hij weliswaar schriel en petieterig in zijn omvang, zijn lengte is naar verhouding evenwel bovenmaats. Prins Ielepiet ten top! 

Prins Ielepiet.

Veel mensen vragen mij, als ik bevlogen over 'hem' vertel, of er ook prinsessen in het spel zijn? Wel nu, veel zilver en goud inderdaad, een aantal kan ik niet benoemen maar koninklijk komen ze wel over. Juffert ziet er zilveren belletjes in, zilverlingen in een rijkgevulde schatkamer.. 

Kijk je namelijk wat baljurken verder, dan is de prinsessenhand gauw te vullen. Een hele harem is er zuinigjes bij? 

En dan..als de wind fluitend om het huis jaagt, de haard het dode hout doet knapperen, breekt de tijd aan van de dwingende tonen van een slangenbezweerder die een vliegend tapijt te voorschijn tovert! Adembenemend is die beweging. Eerst doen natuurlijk de doornroosjes hun reinigende best over de totale lengte van een wandelpad. Een bont kleed kleurt langzaam dit stormpad van voor naar achter. 

Een vliegend tapijt.

Dan de verstilde omtovering van de -voorheen- groene beukenlaan: het oranje vuurspuwende werk van dit herfstfenomeen doet je voeten hoogpolig diep wegzakken. 

Een hoogpolig tapijt.

Ik ben verguld met het ervaren van de cyclische beweging van seizoenen. 'Feeëriek' is misschien wel een treffend woord dat tegemoet komt aan de stille kracht van deze herfstacties. Voorwaar, een tovenaar, die mij voorbereid op de winterrust als googlelaar!

Klein duimpje en de reus.