Bielzen jatten

Een van de allergevaarlijkste bezigheden was wel het stelen

van houten bielzen uit de stellingen van de Duitsers.

De stellingen, die door de dwangarbeiders waren aangelegd,

lagen voornamelijk op zeer strategische plaatsen zoals bij

forten.

Er waren stellingen bij die al verlaten waren, maar dit wist

men nooit van te voren.

Het stelen gebeurde altijd in de late avond en in de nacht, de

periode van de Sperrtijd, waarin je niet buiten mocht komen.

Hiermee werden enorme risico’s gelopen, je wist immers nooit

waar en wanneer de bezetter weer kon opduiken.

Diverse malen is mijn vader in de stellingen bij fort Houten

geweest.

De buit was groot: prachtige houten bielzen, die nadat ze waren

klein gehakt, heel lang bleven branden in de noodkacheltjes.

Op gammele fietsen moesten de bielzen naar huis worden

getransporteerd. Het ging uiterst langzaam met die zware vracht.

De kans dat je werd gepakt was groot.

Nadat verschillende mensen waren gearresteerd en later zelfs werden

doodgeschoten, hield mijn vader op met deze gevaarlijke bezigheid.

Gelukkig waren er nog enkele restjes oude autoband die konden

worden opgestookt, zodat er toch gekookt kon worden.

Alle ramen gingen open vanwege de enorme stank.

Over milieu gesproken.