De fans van The Rolling Stones herinneren zich zeker het befaamde Hyde Park Concert in Londen (5 juli 1969) ter nagedachtenis aan de drie dagen daarvoor plots overleden Brian Jones. In de strijd om het leiderschap van de groep moest Jones toentertijd het onderspit delven; Jagger won. Opvolger Mick Taylor trad voor het eerst op. Mick Jagger droeg een wit rokje, een soort tutu, over zijn broek, toen hij begon met het voorlezen van een klassiek gedicht van Percy Bysshe Shelley om Brian Jones te herdenken. Shelley (1792-1822) over de dood van zijn vriend John Keats (1795-1821), nee, dat viel niet mee, zo'n volromantisch gedicht voor een dolzinnig publiek. Na de declamatie trok Jagger zijn rokje uit, en de Stones barstten los. Iedereen uit zijn dak.

Jaren later en na vele onbeantwoorde brieven kon Boudewijn Büch eindelijk zijn idool Mick Jagger ontmoeten. En wat deed Büch? Hij vroeg Jagger informatie over details waar hij al zo lang wakker van had gelegen. Mick Jagger hoorde zaken van The Stones die hij zelf niet wist, of zich absoluut niet kon herinneren. Een van die vragen was: uit welke editie las Jagger dat gedicht op het Hyde Park Concert voor? De mond van de frontman vanThe Greatest Rock 'n Roll Band on Earth viel open.

Na veel speurwerk kreeg Büch tenslotte toch een antwoord op deze prangende vraag.

Waarom dit verhaal? Ik moest hier aan denken bij het lezen van diverse berichten over zijn dood. Zo schreef Jan Mulder dat Boudewijn Büch gevonden was met een boek van Heinrich Heine in zijn hand. Maar Frits Barend wist zeker dat het een werk van Friedrich Nietzsche betrof. Büch zelf zou niet rusten voordat hier definitief uitsluitsel over verkregen was. Maar hij rust nu, voor eeuwig. Wie gaat dit nu uitzoeken? En hoe luidde de titel? En welke uitgave was het?