Inhoud Swanenberg
CUBRA HOME

 

Deze rubriek kwam tot stand onder redactie van Ed Schilders, met medewerking van Cor Swanenberg en uitgeverij Van de Berg (Almere, Enschede).

Copyright © 1991-2017 Cor Swanenberg, Jos Swanenberg, Nelleke de Laat, Michel de Koning, en de op deze pagina genoemde medewerkers en illustratoren & Stichting Cultureel Brabant voor de digitale bestanden.

 

Cor Swanenberg - 7 gedichten

 


(Op Berlicum)

 

Ballekum.

 

Da klein pròttestants kerkske himmel veuròn,

bij 't aauw ròdhuis onder oeraauw kastane.

Bekijkt 't 's goed, want da huukske is schòn,

hier kund'oew eige in 'nen anderen tijd wane!

 

Nor de k'naal op hedde de Run en d'aauw Ao

die al leeveslang dur 't laand he'n geloope.

Op Bikvèld de koepel, Vredendaal nog daornao

en wijer 'n landschap da ge nerres kunt koope!

 

Wè zunt; onzen braauwer die braauwt nou nie mer;

zen bierige 'Zwaon' is vurgoed vort gevloge.

Ok de mùlders linnen 'r d'r bijltjes bij ner;

ons dùrp kan op nog ginne meule mer boge...

 


(Op Middelrode)

 

Mirroi.

 

De schipperskruugskes zen 'weg, ligge vort plat,

mì moeite kund'r de kapèlplòts nog vijne.

Seldensate, 'n kasteel, gehad bij 't Gewad,

de plòts duget goed as de zon d'r wil schijne.

 


Tuk

 

D'r hing 'n plaat bij't bad,

de féén aauwlùi d're nijste nuk.

"GOD ZIET MIJ" da ston daorop

in groote, forsen druk.

En't durske waar zo goewd gebaauwd

en zo schón rond van stuk

en ze schreef 'r ok mooi onder:

"En wè hì dieje God geluk!"

 

Uit Krèk wè'k wó, 1979, Cor Swanenberg, Berlicum.

 


Goei doel

 

D'r ston 'n zilletries

onder 't deurgebont

mì 'n missiebus.

Ze zin: "wèllie komme rond!"

"Oo zoo!" zin Jònnus begréépend

en ie laachde schamper,

"Komde gèllie rond?

Nou ik mar amper!"

 


Leve de dood!

 

As ik uit dees wereld ben,

verlost van alle leed en pijn,

wil ik nie meer begraven zijn.

Nee, kremeert me, as ik 'm smeer,

want met wind en wa geluk

ben ik dan al eer...

weer thuis dan zij,

die bij mij

op de koffietafel zijn.

 


Verdwene winter.

 

De winter, wonderlijken ted;

't wit makte de wirreld wijer.

Op kaauw zèil knielend vur oew bed,

sneuw en ijs makte-n-oe toen blijer.

 

Op de geut, in 'n zwarte pan

ston d'n balkembrij te braoie.

'n Toffel vol vur zoveul man,

mi zult, gerukte worst en kaoie.

 

De winter, wonderlijken ted,

ge makt de wirreld nou vort kouwer;

de verwèrming heel hog gezet,

vuulde't: ge zijt verdomd veul ouwer.

 


Vruger waar alles beeter.

 

Iemes mènde te moete beweerde dè vruger alles beeter waar.

Mar wij ware toen zó èrm dè de wandluis bons de klok optrokke.

'kha niks um mì te speule as ik nie toevallig 'n jungske waar!

't Alderbeste van vruger is, da't gelukkig lang is vertrokke...

 


Begin van de pagina

Inhoud Cor Swanenberg

CuBra Home