(Op
Berlicum)
Ballekum.
Da
klein pròttestants kerkske himmel veuròn,
bij
't aauw ròdhuis onder oeraauw kastane.
Bekijkt
't 's goed, want da huukske is schòn,
hier
kund'oew eige in 'nen anderen tijd wane!
Nor
de k'naal op hedde de Run en d'aauw Ao
die
al leeveslang dur 't laand he'n geloope.
Op
Bikvèld de koepel, Vredendaal nog daornao
en
wijer 'n landschap da ge nerres kunt koope!
Wè
zunt; onzen braauwer die braauwt nou nie mer;
zen
bierige 'Zwaon' is vurgoed vort gevloge.
Ok
de mùlders linnen 'r d'r bijltjes bij ner;
ons
dùrp kan op nog ginne meule mer boge...
(Op
Middelrode)
Mirroi.
De
schipperskruugskes zen 'weg, ligge vort plat,
mì
moeite kund'r de kapèlplòts nog vijne.
Seldensate,
'n kasteel, gehad bij 't Gewad,
de
plòts duget goed as de zon d'r wil schijne.
Tuk
D'r
hing 'n plaat bij't bad,
de
féén aauwlùi d're nijste nuk.
"GOD
ZIET MIJ" da ston daorop
in
groote, forsen druk.
En't
durske waar zo goewd gebaauwd
en
zo schón rond van stuk
en
ze schreef 'r ok mooi onder:
"En
wè hì dieje God geluk!"
Uit
Krèk wè'k wó, 1979, Cor Swanenberg, Berlicum.
Goei
doel
D'r
ston 'n zilletries
onder
't deurgebont
mì
'n missiebus.
Ze
zin: "wèllie komme rond!"
"Oo
zoo!" zin Jònnus begréépend
en
ie laachde schamper,
"Komde
gèllie rond?
Nou
ik mar amper!"
Leve
de dood!
As
ik uit dees wereld ben,
verlost
van alle leed en pijn,
wil
ik nie meer begraven zijn.
Nee,
kremeert me, as ik 'm smeer,
want
met wind en wa geluk
ben
ik dan al eer...
weer
thuis dan zij,
die
bij mij
op
de koffietafel zijn.
Verdwene
winter.
De
winter, wonderlijken ted;
't
wit makte de wirreld wijer.
Op
kaauw zèil knielend vur oew bed,
sneuw
en ijs makte-n-oe toen blijer.
Op
de geut, in 'n zwarte pan
ston
d'n balkembrij te braoie.
'n
Toffel vol vur zoveul man,
mi
zult, gerukte worst en kaoie.
De
winter, wonderlijken ted,
ge
makt de wirreld nou vort kouwer;
de
verwèrming heel hog gezet,
vuulde't:
ge zijt verdomd veul ouwer.
Vruger
waar alles beeter.
Iemes
mènde te moete beweerde dè vruger alles beeter waar.
Mar
wij ware toen zó èrm dè de wandluis bons de klok optrokke.
'kha
niks um mì te speule as ik nie toevallig 'n jungske waar!
't
Alderbeste van vruger is, da't gelukkig lang is vertrokke...
|