Daaldreef - Vogel gestolen

Hij stond urenlang

woorden te stamelen op een duintop,

bang van zijn eigen stem,

hij wees mijlenver het land in

en noemde iets bij name.

Soms zweeg hij somber

wanneer hij woorden zocht

voor vogels, kleuren,

en meer subtiele dingen.

’s Nachts fluisterde ik woorden

als omber, merel, maansteen

door zijn dromen heen,

namen die hij ’s morgens

trots op zijn tong vond.

Zo bleef ik altijd op de achtergrond,

zo leef ik heimelijk

door zijn leven heen,

zo speel ik heimelijk

in al zijn daden mee.

---