INHOUD DODENAKKER
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL

Print Pagina
Deze necrologie verscheen oorspronkelijk in het Brabants Dagblad

D

In memoriam Jacques Stroucken

door Tom Tacken

Hij zaat

In zun eige gekeerd

Himmaol te buiteste binne

Opa te zèn;

Zinde wè

Dan gong ut

Gelèk

Laangs um hinne.

Un fles - docht ik dik, ak um zaag -

toe den bojem toe uitgedronke,

heej nog alleen mar un ziel

en den droes

die omleeg is gezonke.

 

Gaondeweg

Wier ut vlèmke al klèner;

Ge zaagt ut gebeure;

Ge hield oewen aojem

Hôst in

Om ut wonder

Niet te versteure.

 

Hauwdoe…

Hij gaaf me gin haand;

Mar ik naam wèttie nie mir wô geve;

Ik vuulde

De klop

van

Zun

Hart

Aon de binnekaant geeve

Van zun leve.

In 1994 won Jacques Stroucken met dit gedicht, Opa geheten, de eerste prijs op het Dialectfestival in Lieshout. Zelf grootvader geworden stierf hij in de nacht van vrijdag op zaterdag op 75-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartinfarct.

Stroucken was een dialectdichter, een van de weinigen, die plat en diep wist te combineren.
Hij bracht in datzelfde jaar 1994 een bundel uit, Toemethooi, vol dartelende verzen. Er zat ook een Ode aan Gèssel in, een loflied op het dorp waar hij zijn draai had gevonden. Stroucken, classicus van professie en uit passie, publiceerde als Jodocus zijn dialectgedichten in Moer- gestel Nieuws.

KLIK HIER VOOR GEDICHTEN VAN JODOCUS OP CUBRA

Stroucken had een belangrijke hand in het jubileumboek over de Moergestelse harmonie; hij was jarenlang voorzitter van Hengelsportvereniging De Rietvoorn; hij hield als correspondent voor het Nieuwsblad zijn dorp in de gaten; hij schopte het een jaar tot Oppersauwelèèr van het dorp; en hij was de laatste vertegenwoordiger van de Sociale Partij Moergestel in de gemeenteraad van het dorp.

Ontdekken
Voor het harde, politieke bedrijf was hij echter niet in de wieg gelegd. Stroucken bloeide op in de cultuur van de taal, in het volle besef dat in het Gèssels net zoveel te ontdekken viel als in het Grieks.

Door privé-omstandigheden genoopt, moest Stroucken in 1996 Moergestel inruilen voor Oisterwijk, de gemeentelijke herindeling als het ware vooruitsnellend.

In zijn afscheidsrede aan de raad beloofde hij 'in elk geval mijn dubbeltjespot bij café de Klaore bij te houden'. Toch zou hij zich daarna nog maar zelden laten zien in het dorp dat hem zo na aan het hart had gelegen.

Het was niet zoals wijlen burgemeester Ter Veer van Moergestel uitriep toen hij bij de presentatie van Toemethooi werd uitgedaagd een gedicht van Jacques Stroucken voor te lezen.

Alleen zij die in het dorp geboren zijn, konden de taal ervan spreken, zo meende burgemeester Ter Veer.
Maar Stroucken, geboren in Hintham bij Rosmalen, trok zich daar niets van. Hij had er al een leven als kloosterling op zitten toen hij in Moergestel neerstreek om er niet alleen, samen met zijn vrouw, hun zoon Bram en dochter Esther groot te brengen.

Het dorp had er in Jacques Stroucken ook een sprankelende persoonlijkheid bijgekregen.