| INHOUD DODENAKKER |
| HOME |
| AUTEURS |
| TEKSTEN |
| INTERVIEWS |
| SPECIAAL |
DDe teksten op deze pagina's zijn voor het overgrote deel ontleend aan 'Waar Ligt Poot? - Over de dood en de laatste rustplaats van Nederlandse en Vlaamse schrijvers', van Hans Heesen, Herry Jansen, en Ed Schilders; uitgeverij De Prom, Baarn, 1997.
|
|
|
Pieter (Petrus
Balthasar Albertus) van der Meer de Walcheren (geboren
vrijdag 10 september 1880 in Utrecht; een verre nazaat van Stalpart
van der Wiele), groot stimulator van de eerste generatie katholieke
schrijvers in Nederland, welke hij door zijn ervaringen met het Franse
'renouveau catholique' overtuigend wist te inspireren. Van der Meer
bekeerde zich samen met zijn vrouw tot het katholicisme, trad in het
klooster in als Benedictijn, en was peetvader bij de bekering en doop
van Frederik van Eeden en later (jaren vijftig) van de schrijfster
Maria Viola. Op zijn beurt was hij een petekind van de Franse
schrijver Léon Bloy. Hij overleed op dinsdag 15 december 1970 als
Benedictijner monnik van de Oosterhoutse Sint-Paulusabdij, 'geplaagd
door een niet meer helende armbreuk', zoals het door een bron foutief
gediagnostiseerd is, in het Sint-Ignatiusziekenhuis in Breda, wat
onjuist is, en kreeg, zo vervolgt de bron, volgens zijn wens in zijn
kist in plaats van de rozenkrans een pen in zijn handen; ook mooi,
maar ook niet juist. Hij werd de volgende dag begraven op de
begraafplaats van de Sint-Paulusabdij in Oosterhout.
|
