Avignon

Ik denk dat ze Mireille heette maar ik heb het haar niet gevraagd, want de kans is natuurlijk groter dat ze een andere naam draagt, en op illusies moet je zuinig zijn. Ze verkoopt boeken in de winkel van Roumanille in de rue Saint-Agricol in Avignon. Sinds jaar en dag is deze winkel gespecialiseerd in de letterkunde van de Provence. Dat is logisch: in de negentiende eeuw werd de winkel gesticht door Joseph Roumanille, Provençaals dichter en publicist. Frédéric Mistral was zijn leerling. De leerling overtrof de meester, want Mistral schreef 'Mireille'.
Mochten alle boekwinkels bevolkt worden door de gelijken van Mireille, het zou het leven van de lezer aangenamer maken. Mireille lacht, Mireille zegt dat ik moet gaan zitten, hier op de plaats, denk ik, waar ook Mistral ooit gezeten heeft. Mireille vraagt wat ik wil lezen. Mireille draagt een witte blouse.
Een uur eerder was ik in een andere prachtige boekwinkel, twee straten verderop. Hoge kasten vol oude boeken in lederen banden. Maar mevrouw Messalina bekijkt me argwanend als ik binnenkom, en terwijl ik voor de kast sta en boekjes bekijk, voel ik hoe ze me aanziet voor een potentiële boekendief. En misschien, moet ik toegeven, zie ik er inderdaad bedenkelijk uit: korte broek, strohoed, sportschoenen, zonnebril over mijn gewone bril. Elk boek dat mijn aandacht trekt, blijkt zevenhonderd gulden te kosten. Voor minder doen ze het hier niet.
Maar dan: de opluchting in Roumanille die Mireille heet. Voor Mireille wil je Provençaals leren. Ze brengt me een mooie uitgave van Béguins dichterlijke biografie over Maria Magdalena, 'La Madaleno', met de Franse tekst ernaast, 'La Madeleine'. Geen lezer kan Mireille iets weigeren.
Ze pakt het boek keurig in. Ze heeft het zelf ook gelezen. Ze doet het in een tasje van bruin papier.

Ik heb het nog, dat tasje.