INHOUD BOEK- BESPREKINGEN
INHOUD ED SCHILDERS

HOME

CuBra

Deze bespreking verscheen oorspronkelijk in het de boekenbijlage Cicero van de Volkskrant

Ed Schilders
Woutertje & Femke

Helaas, ik ben ’n Amsterdammer, een literaire wandeling door het Amsterdam van Multatuli

Jos van Waterschoot

Uitgeverij Bas Lubberhuizen; 72 pagina’s; EURO 8,85

ISBN 978 90 5937 157 6

 

Multatuli’s Woutertje Pieterse is zowel in boekvorm als op 6 cd’s in de bewerking van Ivo de Wijs verkrijgbaar bij Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren.

 


Bestaat de Oude brug nog? In Amsterdam. Ofwel, zoals Multatuli de naam schrijft in Woutertje Pieterse, ‘de Ouwebrug’? Ik vroeg het me af na lezing van Helaas, ik ben ’n Amsterdammer, een wandelgids door het Amsterdam van Multatuli, uitgezet door Jos van Waterschoot. In die gids komt de Ouwebrug niet voor. Dat is een beetje jammer, want ze ligt op de route die voor Woutertje van levensbelang is, en die door Multatuli wordt samengevat als ‘de expeditie naar Ouwebrug, Hartenstraat en Aspoort’. De twee laatstgenoemde locaties liggen wel op Waterschoots wandelroute. In de Hartenstraat citeert hij de passage waarin Woutertje na lang aarzelen de ‘roversroman’ Glorioso aanschaft in een uitleenbibliotheekje. Dit summum van ridderromantiek zal hij meesmokkelen en ‘buiten de Aspoort’ lezen, en dat zal hem vormen tot een Don Quichote in korte broek. Maar wat mij als lezer ooit werkelijk aan Woutertje verplicht heeft, is dat hij die roman betaalt met de stuivers die hij verdient met de verkoop van zijn ‘bijbeltje’, zijn Nieuwe Testament, aan de ‘stalleman’ op de Ouwebrug. Ivo de Wijs, die ‘de Wouter’ heeft bewerkt, ingekort, en op zes cd’s voorleest, laat deze ‘verkwanseling van Gods woord’, vrijwel geheel intact. Eén keer heeft De Wijs de Ouwebrug geschrapt, maar daar staat tegenover dat hij enige informatie over de Glorioso-roman in één ademtocht aan de oorspronkelijke tekst toevoegt.

Op de Noordermarkt staat de door Frits Sieger vervaardigde sculptuur van Wouter en zijn vriendinnetje Femke. Hier aangekomen, vermeldt Waterschoot dat Femke ‘net buiten de Aspoort’ woonde. Dat lijkt me onvoldoende om een standbeeldje te rechtvaardigen. Nee, hier heeft Wouter een zoen gekregen van Femke, in het maanlicht, nadat hij haar een romantisch verhaal heeft verteld (let op het boek dat de stenen Woutertje in de hand heeft, dat is nou die befaamde Glorioso!) Ik zal niet beweren dat het een zoen is van het kaliber ŕ la Kees en Rosa in het slot van Theo Thijssens roman Kees de jongen (die zich in dezelfde buurt afspeelt), maar me dunkt dat je zo’n zoen ook als wandelaar weet te waarderen, ingeval de wandeltocht na zonsondergang plaatsvindt.

Met deze kanttekeningen van een stilzittende lezer wil niet gezegd zijn dat de samensteller lijdt aan ‘een gebrek aan lokaal-memorie’, zoals Multatuli zijn eigen schamele kennis van stedelijke plattegronden genoemd heeft. Deze gids verscheen oorspronkelijk in 1994, en was toen dunner. Maar mocht er nogmaals een vermeerderde uitgave komen, dan zou daarin plaats mogen zijn voor de stalleman van de Ouwebrug en voor zoenen bij de Aspoort. Want Woutertje dacht het al toen hij die avond door de Aspoort naar huis wandelde: bij maanlicht kun je ‘beter nog dan anders’ vertellen.