Ik zou wel eens apostelsoep willen eten. Het recept ervan heb ik niet, maar in een folkloristisch woordenboek las ik dat er in ieder geval twaalf soorten groenten in moeten. Elke apostel een groentesoort. Een rijk gevulde maaltijdsoep dus, die alleen op Witte Donderdag, geserveerd werd. Wie er het eerst zijn lepel in stak, die was ‘de Judas’.

Zulke dingen weet ik graag. Eigenlijk was ik op zoek naar de betekenis van Witte Donderdag, maar zo gaat het nou altijd als ik iets wil opzoeken. In Antwerpen werden vroeger twaalf oude mannen uitgenodigd aan de ‘pelgrimstafel’, gedekt met ‘de fijnste koude spijzen’. In Vlaanderen at men ook al soep, en die heette ‘soppe doppe’; Witte Donderdag was daar dan ook Soppendonderdag. En lang geleden was het gisteren Schortelwoensdag. Het luiden van de klokken werd op die dag ‘opgeschort’ tot Paaszaterdag. In de onlangs verschenen Diksjenèèr van de Tilbörgse taol lees ik vervolgens dat de kerkklokken dan naar Rome gaan, en dat ze overmorgen terugkomen, mét de paaseieren. Daar heb ik nooit iets van gemerkt, in Enschot indertijd. Bij ons werden ze gebracht door de Paashaas, de heeroom van Broer Konijn.

Ik heb een paar dagen lopen twijfelen of ik naar de bioscoop zou gaan om The Passion of the Christ te zien. Mevrouw Schilders had al meteen weinig zin om mee te gaan, want die heeft een hekel aan verhalen waarvan ze toch al weet hoe het afloopt. En toen Jace van de Ven dinsdag in deze krant schreef dat de film van een ‘niet-verontschuldigbare simpelheid’ is, toen heb ik het ook maar opgegeven, en heb ik de Matthäus Passion nog maar eens opgezet.

Trouwens, er is altijd wel iets met films over de bijbelse verhalen. Toen ik zelf nog maar net geschikt was voor paasfilms als De Mantel, hoorde ik mijn moeder al vertellen over de nieuwste paasviering uit Hollywood. Voor het eerst werd daarin het gezicht van Jezus in beeld gebracht, en dat gaf aanleiding tot ophef. Ik sloeg daar toen weinig acht op, want ik had – mea culpa - meer aandacht voor een film over Adam en Eva, en – mea maxima culpa – voor Eva in het bijzonder. In het Nieuwsblad van het Zuiden had ik de bioscoopadvertentie gezien: Eva in paradijselijke staat. Alleen waren er toen nog geen kappers, zodat heur lange blonde haren over haar verwulfsel vielen. Als iemand me toen gevraagd zou hebben wat het ‘Heilig aanschijn’ was, dan had ik niet de film over Jezus genoemd.

En zo geschiedde het dat ik in de dagen van Pontius Pilatus niet naar de bioscoop ging maar in de boeken dook. Hebt u een boom? Begiet die dan op Goede Vrijdag, want dan draagt hij extra veel vrucht. Hebt u kippen? De eieren die ze op Goede Vrijdag leggen, beschermen tegen brand en bliksem. In Vlaanderen stopten de spinsters met hun arbeid, en in Stevensweerd werkten de smeden niet. In een oude bioscoopadvertentie in het Nieuwsblad van het Zuiden lees ik: Op Goede Vrijdag geen filmvoorstellingen.