CuBra
| INHOUD LIED EN LETTERKUNDE |
| FEESTLIEDJES |
| BRABANTS |
| HOME |
| INHOUD VOLLEDIGE HANDSCHRIFT OFFERMANS |
| Copyright 2006 - 2008 Webmagazine CuBra |
|
Volksliedjes en - verzen & gezelschapsliederen & hun letterkundige achtergrond, in het bijzonder in de 19de eeuw door Ed Schilders |
|
|
TEKST Uit: Hollandsche Gezelschap Liederen, een handschrift van W. Offermans Datum van optekening : ca 1870 Transcriptie: Leonie Robroek
Liefde op het ijs.
1. De wintervorst vierde zijn woede ten toon En dempte met schorssen het meer en den stroom. De veldvreugde ruimde voor ’t ijsvermaak plaats En meertjes en stroomen weerkaatsen de schaats School Elsje een boerinnetje poezel en mals Verloor in het zwenken de boot* van haar hals En Koenraad de fiksche gezel van ’t oord Ontdekt het en raapt het er* rijdt er mee voort.
2. Wat deert U schoon Elsje dus vraagt hij wel ras Terwijl zij al schreijende zoekt op de plas Mijn bootje zoo roept zij helaas ben ik kwijt Ik heb het verlooren in sneeuwhoop of bijt* ’t was wis van een vreijer tot meerder verdriet Neen ’t was van mijn moeder ik kreet anders niet Kom wisch uwe traantjes gij vindt het wel weêr Let op maar en zoek maar de baan op en neêr
3. Zij rijden en glijden en snijden door het ijs En ijlen en zeilen het spiegelglad grijs Hij snort* haar vooruit met een zwierende zwaai En vangt haar weer op met een krassende draai Zij zwieren en gieren het baantje ten end En wiegen en vliegen in de opene tent En klinken en drinken en leggen reis* aan En waaijen en zwaaijen op nieuw langs de baan
4. Het schaatsje van ’t meisje glipt los van haar been Zij valt en zij stuift als een sneeuwvlokje heên De knaap ijlt haar na en heft ze op met een til En zoent haar waar het zeer doet, de pijn weder stil Nu rijden weer beiden schoon Elsje achter hem Met handen in handen al vaster van klem De koû maakt haar boutjes* en kaakjes wel stijf Maar innig toch voelt zij geen koû in ’t lijf.
5. Zij pozen en kozen; hij zoent haar een blos. Terwijl trad zij willens haar schaatsje weer los Hij bind, en herbindt het en aarzelt en teemt En vroeg en hij kreeg en hij wenscht nog en neemt De landjeugd reed af en het maanlichtje klom En Koenraad gaf Elsje haar bootje weêrom En gaf haar een ringentje en zoende haar teêr Maar hem bleef haar hartje en nooit gaf hij het weêr
* schrijffout, lees: en * bootje = sierraad als middenstuk of schakel in een halsketting, ook in vorm van broche * bijt = in het ijs gehakt gat * snort = suist, beweegt met een vaart voort * reis = schaatsijzers; in het Limburgs bestaat dit nog als ‘riezer’, van het Duitse ‘Riese’ is staaf, glijbaan * boutjes = dijen
|
AANTEKENINGEN Johan Morris schrijft: Dit is een gekend gedicht van Hendrik Tollens,
en het werd bv. ook geciteerd in "Friessche Volks Almanak
voor het jaar 1839". Eveneens in "De Nederlandsche Zanger
in alle Gezelschappen. |