Ouders, houdt uw kinderen af van den voetbalmatch, door frater J.J. Doodkorte; uitgegeven in Tilburg door het R.K. Jongensweeshuis als deel 10 in de Opvoedkundige brochurenreeks onder leiding van frater Sig. Rombouts.

Deel 88 uit dezelfde reeks heeft in 1936 al meer begrip voor de sport in het katholieke leven

Uitgegeven in Antwerpen circa 1957 door Sporta. In de reeks verscheen ook een boekje onder de titel 'Gebeden voor sportmannen'

Spierploertendom

J.J. Doodkorte was priester en pedagoog. Hij is ook de schrijver van een van de mooiste boekjes die ik ken, Jeugd en lectuur (1922). Ik heb daarover al eens geschreven in deze rubriek, en ik zal nu dus volstaan met

een lovende samenvatting: in Doodkorte's visie leidde zelfs de lectuur van Alleen op de wereld rechtstreeks naar het heidendom en de ondergang van de wereld.

Het was Goede Vrijdag en in de rekken met 'Theologie' zocht ik in een antiquariaat naar enige gepaste lectuur voor het lange weekeinde. Ik had al L'Apocalypse (1921) gevonden, E. B. Allo's standaardwerk over de Apocalyps,

een mystieke SF-roman waarin Johannes de Evangelist het einde der tijden beschrijft, toen zich voor twee gulden en vijftig cent een brochure voordeed met de prachtige titel Ouders, houdt uw kinderen af van den voetbalmatch!

Het was Goede Vrijdag in april 1922 en voetbalvereniging Bredania wilde vanuit Breda naar Duitsland vertrekken voor een voetbaltoernooi. Spontaan kwam toen in de lokale dagbladpers een actie op gang om dat te verhinderen: op Goede Vrijdag wordt niet gereisd, en met Pasen niet gevoetbald. In Limburg daarentegen was op paaszondag een club uit Parijs gearriveerd om op Tweede

Het was niet alleen de zondagsrust. Nederland-België was op 26 maart gespeeld in Antwerpen, en zesduizend Oranje-supporters waren aanwezig. 'Er zijn,' schrijft Doodkorte, 'voor en na de match door de Nederlanders

schandelijke onwelvoeglijkheden gepleegd; dronkenschap en gelal, ongehoorde vrijpostigheid, vooral tegenover vrouwen.' Waren dat de supporters, de sportlui zelf blonken slechts uit in 'opdringerige zelfvoldaanheid over hun welgevormde en gespierde body.' De 'beroemde opvoedkundige Förster' had er een woord voor bedacht, en Doodkorte zei het hem na: 'spierploertendom'.

Ook in andere takken van sport loerde het gevaar. De Sportillustratie, een rooms blad nota bene, had foto's gepubliceerd van dames in zwempak en van turnende meisjes. In het diocees Haarlem was, ondanks het bisschoppelijk verbod, een gemengde korfbalclub opgericht. Zo worden ook de roomse jongens en meisjes 'heetgemaakt voor sport en lichaamscultuur.'

Wij staan niet alleen, zei Doodkorte namens alle anti-sportieve katholieken. Zelfs neutrale bladen signaleerden het gevaar. De Revue der sporten had

Een moeder had gezegd: 'Mogen de goede vaders en moeders medewerken om dat voetballen, dat zeker de kanker is der maatschappij, te weren.' En pastoor Bolder uit Hengelo, een deskundige op het gebied van patronaatswerk, had aan de auteur eigenhandig een brief geschreven met daarin een onthutsend inzicht: 'Het is een hartstochtelijk spel, waaraan de jongen alles opoffert, zijn gezondheid, zijn opvoeding, zijn geld, zijn lessen, zijn ouderliefde, ook als 't moet zijn deugd.'

Een leuker boekje over voetbal ken ik niet dan dit waaruit ik citeer: 'Ouders, houdt uw kinderen af van den voetbalmatch', in 1922 geschreven door J.J. Doodkorte. 'Nederland eert in de voetbalextase zijn grootste eenzijdigheid', had L. Lauer, nota bene hoofdredacteur van de 'Revue der Sporten', geschreven, en Doodkorte haalde hem gretig aan. Eén grote parade van vooroordelen is het boekje, maar wat het zo aardig maakt, is dat het de inzichten zijn van gewichtige heren,

Eén ding echter wordt in dit boekje voor het eerst duidelijk, en is sindsdien niet meer aan twijfel onderhevig geweest: dat iedereen verstand van voetbal heeft.