CuBra
Inhoud Eisenbarth
Home
Andere rubrieken van Ben Hartman
Inhoud dieren- liedjes
lnhoud kluchten
Inhoud beroepen- liedjes
 

Ben Hartman

Ik ben de Dokter Eisenbarth
Leven en werk van een rondtrekkende Duitse plattelandsdokter (1663-1727)

15 - Eisenbarth in Magdeburg

Eisenbarth is in de 17 jaar van zijn werkzaamheden als geprivilegieerd plattelandsdokter een welvarend man geworden.

Met zijn gezin en zijn grote gevolg kijkt Eisenbarth steeds meer uit naar een vaste verblijfplaats om vandaar uit de omringende landen te bezoeken.

Zijn oog valt daarbij op de stad Magdeburg (Maagdenburg op z’n Nederlands).

Hij krijgt de kans om een van de grootste panden van Magdeburg te kopen: het in 1671 gebouwde woonhuis annex brouwerij: Zum goldenen Apfel, in de Apfelstrasse no.9.

De koopakte werd getekend in het jaar 1703, maar pas een jaar later wordt Eisenbarth rechtmatige eigenaar van het pand: Zum goldenen Apfel.

 

Eisenbarth heeft een bepaald doel voor ogen bij de aankoop van dit pand. Hij ziet mogelijkheden om met behulp van de apparatuur van de voormalige brouwerij, nu zelf medicijnen te gaan maken en wel in grote hoeveelheden.

Deze wil hij bij zijn optredens op jaarmarkten aan de man brengen.

Eisenbarth stichtte op deze manier de eerste geneesmiddelenfabriek van Duitsland!

 

In 1963 is het Werner Priegnitz van het Kunsthistorisch Instituut in Maagdenburg gelukt dit pand van Eisenbarth aan de Apfelstrasse te reconstrueren na opgravingswerkzaamheden ter plekke en aan de hand van nog bestaande fundamenten.

 

De volgende tekeningen en plattegronden zijn hier het resultaat van:

 

 

 

 

 

 

Met behulp van deze gegevens bouwde Dr. Hasenbach uit Oberviechtach op schaal dit pand na. Het resultaat hiervan is te zien in het Eisenbarthmuseum in Oberviechtach.

 

De achterkant van het pand:

 

 

Bovenaanzicht van de binnenplaats:

 

 

De voorgevel van het pand: Zum goldenen Apfel:

 

 

In Zum goldenen Apfel ontving Eisenbarth z’ n gasten en patiënten, hield er zijn spreekuren, deed operaties en ontwikkelde in zijn laboratorium nieuwe medicijnen.

Was hij op pad als rondtrekkende plattelandsdokter dan ging de medicijnenproductie gewoon door en dit werd gedaan door zijn medewerkers.

In Magdeburg ruilde Eisenbarth zijn bezigheden op marktplaatsen in voor behandelingen binnenskamers. Hier werden zieken verpleegd, werden medicijnen toegediend en operaties uitgevoerd.

Hij deed daar in feite hetzelfde werk als een bij het gilde aangesloten chirurgijn in zijn wondartsruimte.

Of Eisenbarth zijn meestertitel behaald heeft of lid is geworden van het het chirurgijnsgilde in Magdeburg is niet bekend.

 

Door zijn geneesmiddelenfabriek is het nu mogelijk talrijke nieuwe medicijnen te ontwikkelen. Zijn oorspronkelijke aanbod uit een drietal medicijnen groeide jaar na jaar uit tot een aantal van rond de twintig medicijnen.

Eisenbarth’s geneesmiddelenfabriek is de basis geweest van zijn welstand en rijkdom.

Eisenbarth deelde deze niet altijd zelf uit, je kon ze ook schriftelijk in Magdeburg bestellen, het was eigenlijk een postorderbedrijf!

 

Eisenbarth maakte bij het samenstellen van zijn medicijnen gebruik van een verzameling bewaarde recepten van een arts uit Erfurt, Christoph Hellwig (1663-1721).

De meeste door Eisenbarth genoemde geneesmiddelen kun je terugvinden in de verzameling recepten van deze arts.

 

In 1895 werd Zum goldenen Apfel afgebroken en op de vrijgekomen plek werd het raadhuis van de stad Magdeburg gebouwd.

Er zijn ter plekke nog dingen die verwijzen naar Eisenbarth.

Ik moet hier nog foto’s van maken en bij gelegenheid worden die in dit hoofdstuk gepubliceerd.