Nou is iets héél aanders. As er iemand bijstand há moeten hebben van un traumateam dan was ut onze Aartsvadder Adam en zun Eva.

Ik surf wel uns dur ut ouwe en ut nuuw testament en dan koom ik daor héél veul dingen tegen die mar héél summier worren verteld.

Om mar un paor dingen te noemen: Wie van ons kiendjes wit nog det Mozes dun irste chauffeur was op aarde en ok nog det de Fraansen dun irste auto hebben gemokt ? Mar ut stao in dun bijbel " Mozes ging in zun indje de berg op ' Ut zal wel een bestel-indje zen gewist, want hij kwaam terug mee die stéénen toffels en die zen zwaor.

Dan onze Vadder Abraham, die wier meer dan 900 jaor oud en zaag nog kaans om bij zun Sara kiendjes te maoken. Ut zal wel zoeken zijn geweest tussen al die rimpels, mar ....... hij flikte ut toch.

Mar nou waor ik over begon. ' Onze Adam ' Ik véén ut nie eerluk det deze goeie mees, ut is tenslotte men bet, bet en weet ik nog hoeveul keer bet over grutvadder, saomen mee men over, over grutmoeder Eva, zomar alles in dur schoenen geschoven kréégen wet er nie dugt.

Laoten we bij ut begin beginnen, toen was er niks als un gróót zwart gat ( nou moette nie drek aon unne neger denken ) en det vond God mar niks. Wet gebeurd ur ? Hij schiep dun Hemel en ok

de aarde, det leste kunstje flikte ie zelfs in zeuven daogen.

Mar nou zen er genoeg atoom-waopens op de wereld om het zaakje in éné dag naor de klóóten te helpen.

Toen hij klaor was mee ut scheppen toen zèè hij ' Ut is goed zo!

Mar daor kwaam ie op terug. Hij alléén en dan nog dun hemel en de aarde, daor viel niet echt van te genieten.

Op unne bepaolde dag zaat ie zun èègen te vervelen en un bietje mee unne bol klaai te speulen en toen had ie zó mar ineens un pupke gemokt, en det vond ie zò schóón, dees en dan bekaant aanderhalve meter lang en seuventig kilo zwaor, dees wordt dun irste mees en die noem ik Adam, durrom is de A nog aattij de irste letter van het alfabeth.

Nou kon God det wel féén véénen, mar vur Adam was er niks aon. Dieë hof van Eden was schön om nor te kééken, hij kon ok eten wat ie mar luste, mar verder was er wéénig te doen. Om nou dun hele dag mee oe potlood te speulen (Ze hadden toen nog gin balpennen) is ok niet alles.

God hé det efkus aongekeken en docht ' Det is nou ok nie wé ik eigeluk bedoelde ' en docht " Ik schep er nog iets bij "

Mar vur niks gao alléén de zon mar op, ut zou Adam wel unne rib uit zun lèèf kossen (zeggen ze nog aattij as iets duur is )

Goed onze Adam wordt op un gegeven moment 's meregens wakker en denkt ' Ik heb pent in mun borst ' nou det was dus vanwege die rib, mar toen hij zun ogen goed open dee toen zaag ie zun Eva. Er was toen nog gin textiel, ( Tilburg was toen nog nie uitgevonden ) en ut véégeblad iets was det latere kunstschilders er mar bij hebben gemokt, stond ze daor, in volle glorie spierkenaokt vur um en daor komt de volgende zin vandaon ' Nondeju wen stuk '

Om Eva te gerieven en ok het meesdom un begin te geven, was bij dun Adam niet alléén een rib weg-gehold mar hij had er ok iets vur terug gekregen wet um in staot stelde om laoter dun Abel en de Kain en nog veul mèèr naokomelingen op de wereld te zetten.

Om Adam en Eva un bietje te helpen, zó det ze ut dikkels zullen doen hé dun goeie God daor un héél lekker gevuul bij gegeven en ut werkte goed, dun Adam luste er wel soep van en Eva spierste er ok nie in.

Zó hadden ze daor un bruin lééven in de hof van Eden ok wel ut aardse paradijs genoemd, ur groeide van alles op ut gebied, fruitbòòmen, ur was graon, vollop vis en veugeltjes, inden en kieppen, det waren héél goei, lin soms vier aaieren op ééne dag.Ut vuur hadden ze pesaant ok uitgevonden en op hun manier wier er elke dag unne barbekjoe gehouwen, mar toch toen nog zonder kiendjes ut was toch un bietje saai.

Nou há God die ok wel un appeltje lusten unne boom geschaopen en daoraon groeide Godelievekus, un lekker handappeltje alléén vur hum. ( Urbanus zong " Vur Heur " )

Hij had tegen dun Adam en zun Eva gezee, gullie meut overal aonkomen ( ok bij elkaar ) mar van dieë bóóm mee Godelievekus blééfde aaf, heddut gesnapt ? die is vur men allèèn.

Zo lopt op unne middag Eva in dun hof van olijven te waandelen, gin buren om mee te kletsen , gin kleren waor ze mee kon pronken en mee durre Adam, daor was vandaog ok niks mee te beginnen, die zaat te vissen. ( Was toch link, hij had gin visacte )

Dan komt ze langs de Godelievekus-bòòm waoraon mee un zacht rose kleurke de Godelievekus hongen te hangen.

Hillemal gin slang of unne duvel, néé gewoon, nuuwsgierig zo as nou de vrouwkus nog zen, liet heur nor dun bóóm toe lopen zodet ok nog de reuk van de Godelievekus in heur neus kwaam.

Nou det was vur Eva net zo vurlaailuk as ut kunsje waor Adam soep van lusten.

Toen staak ze heur haand uit en plukte un Godelieveke, mee de gedaachte ' Det ziet God toch nie want daor hangen er zoveul aon, dieë ene mist ie nie. ' Mar ze vergaat ( God ziet alles ) ( Nou nog en ok nog zonder contactlenzen ) En toen gebeurde ut waor nou nog dun bijbel over blééft mekkeren. ' Ze beet un stuk uit dun appel ) en ut gebeurde net toen Adam terug kwaam van ut vissen.

Hij zaag ut gebeuren en schrok zich ut Lazerus ( ondanks det die toen nog nie was geboren ) Hij riep ' Verdomme Eva wat doede nou, ? ge doet iets wét we nie meugen van God '

Toen riep Eva terug ' As ge nou ok ééne keer bet dan is het vur men de helft minder erg'

Toen pas gebeurde wet nu de zondenval wordt genoemd, Adam beet óók en ut was puur uit solidariteit mee zun Eva. ( Daor is laoter de vakbond " solidaridad " in Polen uit ontstaon )

Mar hoe Adam ut ok probeerde, hij kreeg ut stuk appel nie dur zunne strot en hij kreeg ut ok nie mir uitgespierst.

Mee deze erfenis zitten wij de mannen nou nog, nie de vrouwen, nee allèèn wij de mannen hebben unne Adamsappel, as tééken van onze solidariteit mee Eva.

Mar toen klonk inneens un donkerbruine stem. ' Wie o wie heet er aon men appels gezeten ? ( onder ons gezee un stomme vraag ) Wie kon det nou gewist zijn. ? Det wies iedereen, daor hoefde gin God vur te hieten.

Ut end van ut liedje was. Ze wieren mee gang ut aardsparadijs uitgesodemietert en ik herhaol ut mar ene keer. God riep goed kwaod ' In ut zwéét zulde gullie de kost moeten verdienen '

Ut viel Adam nog mee, want in dieë tééd viel er nog niks te verdienen en hij docht , ik kan er aaltij nog iets on over houwe, al is ut mar unne kromme rug.

Toen begon vur dun Adam en zun Eva ut lééven van de gewone werkman, vur Eva un bietje minder want die liep op ut list van Abeltje, dus vur heur was ut zwaore werk taboe.

Zo stao dun Adam op unne zekere méregen op ut laand te vruuten, mee unne stok voren maoken en dan zaaien, dan heurt hij inneens unne gil, van de buurvrouw kon ut nie zéén want die was er toen nog nie, dus ut moes Eva wel zèèn.

Hij in dun dubbele looppas naor zun hut en daor laag Eva mee in heur éérmen Abeltje, hij vroeg of ie soms un bietje kon helpen, niks ervan zee Eva, overal af blééven ' Dees zen vrouwen zaoken '

Omdet God hèèl veul vergift, kwaam hij ok nog efkus op bezuuk en zee tegen Eva deze historische woorden ' Ut is unne schóón menneke, ik had ut niet beter gekunt '

Adam nie op zun mundje gevallen zee toen ' As gij ze schept zal ik ze wel maoken '

Nou hij was nie te lui en mokte er werk van, want hij kreeg nog veel nakomelingen.

Vur de goeie Christenen onder ons, God hield wel van un geintje en kon ok un satire waarderen.

Toen Abeltje was geboren, kwamen verder er nog un stel meskus en ok un bruurke de kaoie pier Kain.

Nou vraog ik men aaf. ' Hoezo unne kaoie ? Abel en Kain hadden nog meer bruurs en omdet er toen verder op de wereld nog gin meessen waren, ze waren nog jong, vuulden en willen ok iets, dus ze stoeiden en rollebolden mar mee hun zusters. Ut woord incest wier pas laoter uitgevonden.

Nou viel ut un bietje ongelukkig det Abel en Kain allebei un ogske hadden op één van de gezusters en daor kregen ze ruzie over.

Nou pakt Kain un flink stuk hout en gift daor Abel unne stevige dreun mee op zun hersenpan en daor was ut kupke nie op gebouwd ( God was vergeten un helmke in te bouwen )

Abel kukte nog unne keer en zakte dur zun knieën. Wé doede nou ? Zee Kain, want van dòòd gaon wiessen ze nog niks aaf. ( De kraant was er toen nog nie, dus overlijdensadvertentie's, kregen ze ok nie te zien )

Dus ut was vur dun Adam en zun Eva en de rest van de kroost dun irste kennismaoking mee dun dood.

Dieë klap van Kain werd dur Adam nie goed gevonden en hij riep 'Eruit gade' en die zuster waor gut vur gedaon hebt krèègde ok niet mee.

Adam had een dochter die lusten gin spruitjes mar kon liegen tot ze zwart wier en die kreeg Kain mee.

Al heur nakomelingen ok al logen ze nie, ze wieren toch zwart.

Mee de gedaachte als ik dan toch weg moet dan mar heel ver, is ie gaan lopen, hij kreeg un bietje vee mee, schaopen en gééten, en naor veul lopen kwaam hij in Afrika, dus ondanks dat ze zwart zen, al die negers det is dan toch ok familie van ons . Wel gin naoste familie, mar toch.

Ik hoop wel dat ze niet mee hil de club op de koffie komen nou ze ut weten, ik ben nie zö familieziek. Ge keert ok wir trug naor ut begin van ut verhaol, toen was er ok niks als un zwart gat.

Dus wet blekt er nou, hillemal gin erfzonde, gewoon un vrouw die trek had in un appeltje, zoiets kan nou ook nog gebeuren.

Kain, eigeluk hillemal ginne moordenéér en ok gin doodslag, hij wies nog nie eens wet dood was, ut was gewoon unne klap die ongelukkig uitviel.

Nou noemen ze zoiets ok doodslag, ok al zegde twee dagen van teveuren degge gaot slaon.

Mar as ge ut ouw testament leest, dan denkte on heel iets aanders, ut perkament was geduldig net as nou ut kraantenpapier.

Ut kan goed zijn als ge die verhalen echt uitspit, det onze Lieve Heer niet op unne ezel ree mar op un Gazellefiets, mee Maria aachterop.

Dun Adam is heel oud geworren, mar daor leesde verder nie veul over, dus dat moet dan ut ende zéén van men verhaol. Gelukkig, heur ik zuchten.

PS Ik kreeg list nog provisie op men rekening, vanwege de reclame vur de Gazellefiets.