INHOUD VAN SCHILT
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL
HEILIGE BOONTJES


Print deze pagina

ELIE VAN SCHILT

As kéénd had ik al iets mee de Hasselt, mar nou ok nog


 

As ge ergens geboren bent, ook opgegroeid, gespult mee kender en nor school gegaon mee dezelfde kender dan hedde iets mee zon buurt, iets waor ge op oeën ouwe dag nog steeds iets mee het. En vur veul meessen die net as ik daor geboren zen blééft hullie buurt de Hasselt trekken.

Ze gaon nog geregeld nor de Hasseltse kapel, nor ut kerkhof om un bluumke te leggen op ut graf van Pa of Moeder, tegen det wir Allerzielen is, gaon ze de stéén wir efkes un goei burt geven, kuieren dan op dur gemak nog even rond en kunde ze dan tegen elkaar heuren zeggen " Verrekt! Is Piet of Miet of Kees ok al dóód, ik wies nog nie eens det ie ziek was "

Mar er zen ok nog aandere plotsen waor we nog géére trugkomen en dest café.

Vruuger waren er veul meer café's as nou in de Hasselt.

Ge had Jetje Hoefnagels, die zaat neffen smid kruisen on de Hasseltse kapel.

Ok zaat er nog un café in de Hogendorpstraot, de kastelein was ok nog klompenmaoker, want ut café liep nie zó druk, mar ur moes wel geld verdiend worren.

Wie kent nie Sjef de Beer, un bietje vurbij de Hasseltse kerk, daor was ok aaltij de startlijn van " De Ronde van de Hasselt " Sjef had un goei café, mee un zoltje vur fisjes en un schietbaon vur péél en boog, ok nog un goei biljert, ut was toen un café mee veul clubs en veul klaanten en ok 's Zondags as de liste mis ut " Ita misa est " liet klinken, dan zaat ut effen naoderhaand vol bij Sjef. Bij Sjef viel ur vur ons as kender nog wel óót iets te verdienen, péélen raopen as ut boogschieten was, programmas verkóópen as de ronde van de Hasselt wier gereëien. Mee drie koningen zingen brocht mistal ok wel iets op.

In de Keddentstraot was ok nog un café, mar det was meer un kroegske, daor kwam nie de upperten mar laot ik ut liever noemen de upperonderaon.

Om de Keddentstraot un bietje réécht te trekken en daor wet breeier te maoken is ut kroegske afgebroken en ok nog wet ouw huyskes, in één ervan wonden Poepie en nakkie, de toddenboer.

Aon dun buytenkaant van de Hasselt, laag nog Boerke Mutsers, bij de Dongense brug

" Dun uyterste stuyver " verder nog Péérke Staok. Dun uyterste stuyver was ut énigste café mee unne naom, ze din toen nog nie zó duur, de miste café's hiette zó as dun kastelein hiette.

Mar ok die drie liste café's heurde toen ok allemal nog bij de Hasselt. Nou denkte dekkur ééne vergeten zéé, mar det dee ik expres, want daor koom ik nog geregeld, al hiet ut vort aanders as toen en ut stao ok niemir waor ut toen stond. Toen was ut Kees Vesjéér ( Fouchier ) Begonnen in un ouw boerderij, mar wel un stevige, want de boerderij droeg as bouwjaor 1608, moette goed in elkaar zitten om ut zó lang vol te houwen.

 

Café Fouchier

 

Laoter is er un zaol aangebouwd, det was in 1934, er was ok un tónéél, en toen kon ur vort gefist worden bij Kees Vesjeer. En ur wier gefist, trouw en rouw, goud en zilver, Sinterklaos en fisten van de wéékvereniging. Ur wier gezongen en tonéél gespult, ut kon en ut móóg allemol in die zaol, as ut mar netjes blééf.

As ge bij Kees Vesjéér op ut erf kwaamt, links un gróóte schuur vur hooi en strooi, rechts irst de nuuwe zaol en daor aachter de ouw boerderij en tevens ut café.

Unne toog, mee un bierkraon, un paor taofeltjes en stoelen en dan hadde ut gehad.

Vloerbedekking ? Daor hadden we toen wit zaand veur, un héél dun logske uytgestróóid over de vloer en ut was klaor. Wier ur gemorst mee bier of aandere drank, ut trok ur allemal lekker in, unne kéér mee dun bissum erover en ut was wir schóón.

Toen wier ur ok nog veul gepruymt, durrom stond ur ok aaltij un bekske mee zaand, daor konden ze dan in spiersen, of dur uytgeknauwde pruym in kwéét.

Soms as ge binnenkwaamt moeste hard roepen vur detter iemand kwaam, ok gebeurde ut wel degge moest gaon zuuken, as Kees in de stal bezig was en zun vrouw Jo bezig was mee iets aanders. Mar ut hoefde toen allemol nie zó hostig. We han toen nog de tééd. Ok al waren ze nie in ut café, de deur was aaltij open. Ut kon toen nog., nou moette er drie sloten op en unnen knip en ze zien nog kaans om binnen te komen om de zaak weg te haolen.

Net vurbij de deur van ut café was de pisbak, gewoon in de openlucht, ieder jaor wieren de muren geteerd om de pislucht on dun buytenkaant te houwen. Hij stao ok op de foto.

Un prééskaort kende ze toen nog nie, mar ut assortement was ok nie zó gróót, Pils, gerstebier, bokbier, ouwe en jonge klaore, citroentje of un conjakske, brandewentje, champagnepils en limonade vur de kender, unnen boerejonge of un advukotje vur de vrouwen. Alles was toen nog vur centenpréézen.

Toen kwamen de klaanten uyt de buurt ok nog mee un melkkan, die wier volgetapt mee bier vur un paor kwartjes en saomen mee buren of familie wier die thuys leeggemokt.

Aachter ut café was ok nog un voetbalveld en daor spulde docht ik ut fabriekselftal van dun ouwe Eras. Goed det ur de zaol was, want waren die uytgevoetbalt, dan hadde ze dorst, nie alléén de voetballers mar ok de kéékers en dan zaat ut al gauw vol.

Verder was Kees nog lid van ut gemengd Hasselts Kapellekoor, dus unne zingende kastelein die ok nog boer was. Gu mokt ut nie mir mee in deze tééd.

Mar in 1964 ging de zaol dietur toen 30 jaor stond en de boerderij dietur toen 356 jaor stond tegen de vlakte, ur moes plots komen vur un nuuw ziekenhuys. As ge nou vur de kapel gaot staon en dan kekt naor ut ziekenhuis, net on dun overkaant van de straot daor ongeveer stond toen ut Café van Kees Vesjéér.

Mar er kwaam un nuuw café, daor waor vruuger de Retse Hoevestraot begon, de ouw huyskes die er stonden wieren afgebroken en daor wier gebouwd wet nou hiet " De Postelse Hoeve " Wurrom gin " De Retse Hoeve " daor ben ik nog steeds nie aachter, Postel lee toch in Belgié.

In 1969 dus 5 jaar noddet ut ouw café was afgebroken ging Kees vul te jong ( 66 jaar ) dóód en ut was ok subiet afgelópen mee de naom Kees Vesjéér.

Zun vrouw hé Kees nog lang overlééft, zij stierf in 1992 en was toen 91 jaor oud.

Chrisje Vermeer, ok unne zoon van unne boer en getrouwd mee Joke de dochter van Kees hadden de zaok overgenomen, mar ut wier allemal héél aanders as vruuger in wet toen was un ouw boerderij. Chrisje zong nie in ut Kapellekoor, die ging liever fietsen, ut kon nie weit genoeg zéén, tot in Spanje toe op de fiets.

Jetje Hoefnagels en ok Sjef de Beer gingen ok dóód, de café's gingen over nor aander meessen, de meessen die ur kwamen waren ok aanders als wet ur irst kwaam, om ut un bietje kort te houwen, in de Hasselt is gin aander café mir as ' De Postelse Hoeve '

In ut begin toen ut pas gebouwd was kwaamde nog binnen in ut café, unne flinke toog en ok un biljert, de pisbakken waren niemir buyten, ze hadden toen vort ' toiletten ' vur ut vrouw en manvolk appart.

Mar Chrisje en Joke won meer, ur wier ongebouwd, ur kwaam un keuken, dus ut was vort café - restaurant, dus ze hadden vort méér as hard gekokte aaieren en lééverworst in ut zuur. Ut biljert wier op un lift gezet, han ze ut zoltje nódig vur iets aanders as om te biljerten, dan zakte ut biljert in de kelder onder ut zoltje en ur kon gefist of vergaderd worren.

Mar nog was ut end nie zuuk. Wir wier ur gebouwd, nog un zaol, hotelkaomers, un echte receptie, un lift, ut is det de rotonde van de Hasselt ur al laag, aanders hadden ze tegen Smarius aongebouwd.

Dus wet irst was ut café van Kees Versjeer en zun vrouw, is geworren wet nou is Hotel, Café Restaurant " De Postelse Hoeve "

Mar ok hier ging nie alles aaltij even goed, ondanks de goei buur die ze hadden, de Hasseltse kapel, ok Chrisje Vermeer ging dóód op ut moment det ie eigelijk saomen mee zun Joke van zunne ouwe dag had moeten gaon genieten. Gelukkig was de volgende generatie al bezig, dus de Postelse Hoeve nog mar net wir verbouwd ging toch verder.

Ge kunt ur niemir biljerten, ok gin voetbalveld en mee ut zangkoor zal Harrie die nou kastelein is, ok wel niks van doen hebben, mar zun vrouw kan ut wel, die laot as ze goeie zin hé nog wel is unne riedel heuren.

Mar ut is en blééft un café in de Hasselt, ur wordt nog steeds gefist, ok gerouwd! Wie kent nie de Brabantse koffietoffel. Mar ut is nie mir alléén vur Hasseltse meessen of meessen uyt dun omtrek, dus gin buurt café, néé wet irst was Kees Vesjeer ging ok mee in de nuuwe tééd, ut is nou internationaol, die medjes veur in de receptie kunnen ut mee Tilburgs nie mir maoken, die moeten vort taolen kennen, ge kunt tegen unne buytenlaander nie zegge " We zidde ? " of " Wodde gij iets ? "

Mar vur men en vur veul Hasseltse meessen is ut toch nog ut café waor ge net as vruuger even binnen lopt, un protje mokt en un borreltje drinkt en ze verstaon ur ok nog Tilburgs. Ut kan gebeuren detter ok niemand aachter de bar stao en degge ok moet roepen, des dan ok ut énigste wet over is gebleven van vruuger. Zelfs de préézen zen aanders ;-)