INHOUD VAN SCHILT
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL

BIBLIOTHEEK

Elie van Schilt

Truus

 

Zoals gebruikelijk zat ik die middag aan de bar; het was buiten warm en de airco maakte dat het aangenaam toeven was in deze ruimte.

Aan de andere kant van de bar zaten een paar vertegenwoordigers tegen elkaar te stoeven over hun verkoopcapaciteiten en de enorme bedragen aan provisie die ze hierdoor jaarlijks mochten incasseren.

Het was niet direct mijn genre om een gesprek mee te beginnen, had daarom mijn toevlucht genomen tot een dagblad, dit gecombineerd met een koel glaasje sherry maakte het leven toch aangenaam.

Ik was zo verdiept in een bepaald stuk journalistiek dat ik niet merkte dat er naast mij een barkruk werd ingenomen door een dame.

Eerst nadat ze mij aansprak en zei, 'Hallo ik ben Truus', keek ik verbaasd op en zei verbouwereerd 'Aangenaam, prettig met u kennis te maken.'

Verder zal ik het maar bij Truus houden. Ze keek mij nog eens zorgvuldig aan en vertelde, 'Ik heb wel even moeten zoeken, het is hier groot en ik heb in diverse ruimtes gekeken tot ik je hier zag zitten aan de bar.'

Ik knikte, en om het contact niet te verstoren zei ik alleen, 'Ja, het is hier inderdaad heel groot.'

'Ja,' zei Truus, 'ik heb nog even getwijfeld. Het is hier nogal schemerig en dat groene colbert van jou is nogal donker; daarbij lag het dagblad open, dus kon ik moeilijk zien of het inderdaad 'Het Algemeen Dagblad' was.

Om te voorkomen dat ze een droge keel kreeg, vroeg ik haar, 'Truus, mag ik je een drankje aanbieden?' Nou dat mocht, maar het moest dan wel thee zijn.

Niet direct mijn favoriete drank. Ook mijn aanbod om er een gebakje bij te nemen werd niet naar waarde geschat; het geserveerde koekje was meer dan voldoende.

Daar het mij inmiddels duidelijk was dat er sprake was van een persoonsverwisseling, ging ik meteen met het voorstel van Truus akkoord dat zij als eerste haar verhaal zou vertellen.

Wat bleek, Truus was een alleenstaande, soms ook liggende dame, die al enige jaren terug door haar toenmalige echtgenoot in de steek was gelaten; het waarom, dat horen wij later.

Truus was woonachtig in Heerlen, wel in het bezit van een auto, maar het daarbijbehorende rijbewijs had ze niet, dus Truus was met de trein naar Tilburg gekomen, en daarop aansluitend de treintaxi die haar hier had afgeleverd om "MIJ?" hier te ontmoeten.

Het bleek dat we al eerder met elkaar kennis hadden gemaakt; de eerste keer middels een contactadvertentie, en hierop volgend een telefoongesprek. Tijdens dit gesprek was ik dermate sympathiek bij haar overgekomen, om het kort te houden: zij besloot mij te willen ontmoeten.

Het eerste probleem openbaarde zich toen Kees de barkeeper gewoontegetrouw mijn glas weer vulde na geconstateerd te hebben dat het inmiddels leeg was. Deze ongevraagde alcoholische versnapering viel bij Truus niet in goede aarde; zij reageerde als een bok op de haverkist, 'Als onze relatie voortgang mocht vinden, dan had ik wel graag dat het nuttigen van alcohol tot het verleden gaat behoren.'

Ik ben natuurlijk geen vrijgezel, maar zou ik het wel zijn, dan zag ik mij, gezien het bovenstaande, nog niet liggen achter de gebreide broek van Truus.

Om het gesprek in een andere richting te laveren vroeg ik haar, 'Truus hoe sta je tegenover seks?' Meteen betrok haar gezicht, net of ze juist een heel vies drankje van de dokter had geslikt. Haar antwoord was dat ik in deze fase van onze relatie deze vraag nog niet had mogen stellen, maar omdat het nu toch boven de tafel lag, in ons geval boven de bar: Truus had twee volwassen kinderen, inmiddels gehuwd, maar nadat deze als boreling in de wieg lagen vond zij seks geheel overbodig, zij hield helemaal niet van dat hijgend geworstel, ook de daarbij vrijkomende geurtjes, het natte plakkerige vocht dat erbij te pas kwam, dat alles vond Truus niet hygiënisch, en voor haar als zijnde niet van toepassing.

Haar verdwenen man bleek echter nog wel behoefte te hebben aan intiem contact. Na onderling overleg ging hij maandelijks met haar goedvinden naar een club die zich bezighield met dit soort zaken; mits het binnen hun deur bleef en niet bekend werd bij vrienden of familie had zij er geen probleem mee.

Dat heeft geduurd tot de goeie man zijn koffer pakte en met de noorderzon verdween, tot nu toe wist Truus nog niet waar hij zich ophield, maar dat was geen probleem, Truus was financieel onafhankelijk en had niemand nodig.

We weten nu ook waarom haar man was vertrokken en om haar niet nog meer bekentenissen te ontlokken die eigelijk niet voor mij waren bestemd besloot ik ons gesprek te beëindigen.

Mijn woorden waren, 'Truus, gedurende dit onderhoud heb ik al gemerkt dat wij beslist niet bij elkaar passen; drink op mijn kosten nog een consumptie, en dat het je verder goed ga.'

Na het gelag te hebben betaald, ben ik vertrokken, maar net toen ik bij de buitendeur arriveerde, kwam er een man met grote haast binnen. Hij droeg een groen colbert, en jawel, onder zijn arm hield hij Het Algemeen Dagblad.

 

NAAR BEGIN VAN DEZE TEKSTPAGINA