We zen ut kwèèt

Kóóningswaai, de Jordaan , Kaoien hoek en ok ut Kedent.

Korvelshuukske, Binnenrotten, niemand die de buurt nog kent.

Ut Géétenperkske, dun Hóóge Dries, de plakken en ut Langelaor.

De miste weten ut nie te véénen, ok al zen ze veftig jaor.

De skaai, is niemer te onderschaaien, de miste torens zen te kort.

Ok de hóóge schorstéénpéépen, ze zen weg , liggen op de stort.

De textiel is allang begraoven, ok de juut en de toddenkéét.

Wurrom ? ik zoch ut niet weten, misschien was hier de grond te héét.

Ut standbild van Peerke, van Zwijssen en ok die van Willem twee.

Stonden un bietje in de weg, ok ouwerwets, on de kaant ermee.

We hebben nou un déükplank en unne toeter gewoon langs de weg.

Ze noemen ut kunst, weg gegooid geld, ut is sunde dekkut zeg.

Ik mis um, onze lindenbóóm, de vismert en ok ut ouw stadhéüs.

Ok in de Hasselt, men parochiekerk, mee unne toren zonder kréüs.

Kom ik nou, van waor dan óók, wet was schonste stad binnen gereeien.

Dan denk ik, ut is toch wir Tilburg, mar nie zó as ut was, lang geleeien.