Brabants Licht - uit de papieren harem
van Ad Willemen (7) - 18 foto's - Eva in het boudoir

 

Je hebt zittende en staande modellen. En liggende natuurlijk. Knielend komt al minder voor. Lopend? Nee, haast niet. Of het moeten de reeksen foto’s zijn waarmee Eadweard Muybridge, de auteur van 'The Human Figure in Motion’,  de bewegingen van mensen vastlegde. Maar dat zijn geen prikkelende beelden, zo zijn ze in elk geval zeker niet bedoeld. En je zult ze dan ook niet tegenkomen in de papieren harem van Ad Willemen.
Bij de door hem verzamelde schonen uit deze aflevering is weinig exotisch te ontdekken. Het is meer de sfeer van het West-Europese boudoir die uit verschillende foto’s spreekt. Nou ja, het nepboudoir dan, met zwoele, romantische decorstukken opgebouwd, af en toe nogal burgerlijk. Niet te onderschatten overigens, die achtergrond. Toch een deel van het verhaal. Ook de wolkenpartijen werken mooi.
Soms zit het model er wat ongelukkig bij, een beetje opgeprikt op zo’n salonfauteuil. Soms oogt de pose natuurlijker, zoals bij de vrouw die zichzelf lachend in de spiegel beziet. Ach ja, die spiegel, wat daar allemaal niet mee te doen is voor een fotograaf. Zoals dat ene model daar ruggelings tegen haar eigen evenbeeld staat, begint het al wat meer op een harem te lijken.
Maar het mooiste nog vind ik de meisjesachtige vrouw die met opgeheven armen tussen zware gordijnen staat  die een hoge verlaten ruimte suggereren. Ze zou weggelopen kunnen zijn van een 19e eeuws schilderij, al doen de slanke vormen van haar bleke lichaam ook weer denken aan de Vlaamse primitieven. Maar evengoed zou deze Eva familie kunnen zijn van één van de schonen die Ad Willemen zelf op papier schiep.

Wat een prachtige blik.

Joep Eijkens