Brabants Licht / Stichting Cools msc

Lezen ontwikkeld

Onder het motto ‘Lezen ontwikkeld’ schreef de Stichting dr. P.J. Cools msc een fotowedstrijd uit over het thema lezen en boeken. Er kwamen 59 foto’s binnen van 37 deelnemers. De jury koos tien foto’s als de beste. En het zijn deze tien die ook Brabants Licht graag onder de aandacht van de Cubra-bezoeker brengt, samen met het juryrapport. Overigens is een goede doorsnee van alle inzendingen opgenomen in een gelijknamig boekje van.de stichting.

Naar juryrapport

 

Eervolle vermeldingen

Monique Rijnvos, Tilburg

Voorlezen aan Julius en Timor (Berlijn 1980)

 

2e prijs

Peter van Ham, Oisterwijk

Op de foto mijn zoon Pim en mijn vrouw Caroline. Bewust is scherp gesteld op Pim, zodat je zo mooi zijn volledige aandacht voor het boek ziet.

 

Eervolle vermeldingen

Maria van de Broek, Tilburg

Mijn dochter heeft een periode gehad waarin ze het prettig vond om ondersteboven hangend een boek te lezen. Dat kon ze lang volhouden.

 

Eervolle vermeldingen

T.R., Tilburg

Op deze foto (gemaakt in februari 1999) is onze dochter Nienke 2,5 jaar. Ze leest ‘voor’ uit Jip en Janneke en doet dat (vrijwel letterlijk) uit haar hoofd.

 

1e prijs

Gerard van de Velden, Tilburg

De foto is gemaakt op het station in Tilburg, terwijl ik stond te wachten op de bus naar Oisterwijk.

 

Eervolle vermeldingen

Ed Schilders, Tilburg

Snobissimo

 

3e prijs ex aequo

Henri van Dee, Tilburg

Met ander ogen

 

3e prijs ex aequo

Joop Nauw, Tilburg

In ’n donker zolderkamertje (i.v.m. inwoning) 1954/1955: Kennis is macht.

 

Eervolle vermeldingen

Mevr. M. Rullens- van de Pol, Tilburg

December 1967: Zoveel jaren terug, thuis. Dat vertrouwde plekje. Daar werd de basis gelegd…

 

Eervolle vermeldingen

Op deze foto ziet u een aantal vriendinnen op een midweek in de Belgische Ardennen. Zij komen daar om te wandelen en te lezen. Is dit geen uitgelezen gezelschap? Augustus 2003

Juryverslag - door Joep Eijkens

Het kan raar lopen als je in een jury van een fotowedstrijd zit. De foto die aanvankelijk helemaal niet bij de vijf kanshebbers zat, eindigt uiteindelijk unaniem als eerste. En natuurlijk vraag je je meteen af hoe zoiets kan. Gewoon een kwestie van oppervlakkig kijken, die eerste blik? Verblind door de rest? Het speelt mee. Maar ook bij mensen gebeurt het niet zelden dat de minst opvallende van het gezelschap het meest te zeggen heeft.

Maar laat ik eerst beginnen zoals we begonnen zijn. Drie heren die rond een tafel lopen waarop 59 foto’s van 37 deelnemers liggen. Om voor mezelf te spreken: ik krijg al snel de prettige gewaarwording dat hier iets te kiezen valt. Gelukkig, het zijn niet enkel kiekjes van (groot)moeders en (groot)vaders die hun lezende (klein)kinderen hebben vastgelegd. Niet dat dat onderwerp niks zou zijn, helemaal niet, zie de uitslag. Maar er bestaan zoveel meer benaderingen van het thema boeken en lezen. Zoals daar zijn de vijf dames die op een mooie zonnige dag ergens in de Ardennen rond een tafel zitten te lezen. Of zoals dat sfeervolle fotootje uit de jaren vijftig, gemaakt op een zolderkamertje van een pijprokende man die gebogen over boeken zit aan een tafel waarvan je het wollen tafelkleed haast kunt voelen prikken.

Maar goed, de drie heren lopen, staan stil, maken aantekeningen, lopen verder. En dan komt het moment waarop gekozen moet worden, als het kan zoveel mogelijk op één lijn. Eén foto vinden alle drie in elk geval heel aardig: er staat een jonge vrouw op, gezeten tussen twee leeuwenwelpen die zowaar aan het lezen zijn! (Of zit er een vlieg achter het dikke schrift dat de vrouw vasthoudt?)

Mooi. Maar hoe nu verder? Bij de laatste 15 foto’s zitten er enkele waar twee streepjes achterstaan, de rest zijn eenlingen. Eerlijk is eerlijk, het is tenslotte de fotograaf in het gezelschap, Harrie Janssens, die de twee andere juryleden de weg wijst. Hebben we wel gezien hoe mooi dat kleine lezende manneke op de foto staat, de moeder liefderijk op de achtergrond? En is het niet prachtig dat ook het lezen van een blinde in beeld is gebracht?

De grootste verrassing is echter de foto die Rien Visser en mijzelf zelfs ontgaan was. We kijken preciezer – de foto is ook zo klein – en dan ja, dan beginnen we het te zien. Een tafereel bij het centraal station van Tilburg. Tegen een muur staan banken voor wachtende buspasagiers. Maar de passagier die deze foto gemaakt heeft, is door iets anders getroffen: op een bank ligt een man te slapen, zo te zien een zwerver, en naast hem, op enige afstand, zit een vrouw te lezen. Is dit niet het beeld van het lezen dat de vaak trieste wereld om je heen doet vergeten? De ongelooflijke rijkdom van boeken die ervoor zorgt dat je ‘nooit alleen’ hoeft te zijn?

En opeens zie ik ook het reuzengezicht rechts dat van een reclameposter neerkijkt op het lege plein en die leegte spannender maakt. Technisch perfect? Nee. Maar daar gaat het ook helemaal niet om. Hier is een wezenlijk moment vastgelegd door iemand die kan kijken. We waren het er over eens: deze foto verdiende de eerste prijs.

En de anderen? Nummer twee werd het lezende manneke. Bij de derde prijs sloeg de twijfel weer even toe. Maar gelukkig beschikken jury’s over het mooie instrument van de ex aequo. Dat betekende dat zowel de braillelezer als de pijproker uit 1954 op de derde plaats eindigde.

Waarna nog zes eervolle vermeldingen resteerden.

Wat mij betreft: voor herhaling vatbaar, al zou Stichting Dr. P.J. Cools MSC dan voor een ander thema kunnen kiezen. De Tilburgse boekenmarkt van komende zomer misschien?