Brabants Licht - Thieu Riemen - 'Brabants licht' in Brabants Licht - 5 foto's


 

Thieu Riemen (1958) leeft en werkt als docent, beeldend kunstenaar, fotograaf en kunsthistoricus te Tilburg. 'Ik fotografeer al vanaf 1975, maar meer professioneel sinds mijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Vorming te Tilburg (1981-1987)', zo meldt hij. 'Eerst analoog, vanaf 2006 digitaal. De laatste 25 jaar richt ik mij op het West-Europese cultuurlandschap, met nadruk op Nederland en België. Een landschap vooral door de mens bepaald. Ook als er geen mens in beeld is, gaan al mijn foto’s over mensen. De omgevingen en andere objecten op mijn foto’s zijn immers allemaal sterk gevormd door menselijk handelen en ingrijpen.'

En dat is inderdaad goed te zien voor wie zijn website  (www.thieuriemen.nl) bezoekt. Daarop staan diverse series met titels als 'Schelde', 'Italian scenes' en 'Vues Liégeoises'. De meest recente bijdrage heet 'Brabants licht'- dus bijna dezelfde naam als onze fotorubriek, maar vooruit.

De serie telt 16  foto's van plekken die bijna het tegendeel van pittoresk zijn. Reken niet op schitterende heidelandschappen, oude boerderijen en meanderende beekjes. Riemen richt zijn camera op andere aspecten van het Brabantse landschap, al zit er wel een Mariakapelletje bij.  Hij wordt niet op de laatste plaats getrokken door verval en aantasting. Zoals op dat enigszins verloederd ogend terreintje waar een brandje gewoed heeft rond een boom. Vrolijker - en eigenlijk ook heel Brabants - is de aanblik van een onthoofde carnavalspop die z'n roes lijkt uit te slapen op een stukje boerenland.

Zelf schrijft Riemen:
'In mijn foto’s van het West-Europese culturele landschap kies ik - net zoals in de Brabantse taferelen - niet voor grootse natuur. Niet voor spectaculaire vergezichten. Niet voor fraaie heuvelruggen en bospartijen. Niet voor indrukwekkende rotsformaties en bergen. In plaats van het grootse, kies ik voor het kleine en banale: het braakliggende stuk land, het verscholen weilandje, opgeschoten onkruid, verwilderde tuinen en terreinen. Nogal eens toonbeelden van achterstallig onderhoud, achterlating en onverschilligheid.
Bij deze onspectaculaire onderwerpen, die ogenschijnlijk niet het fotograferen waard zijn, ontstaat voor mij ruimte voor de beleving of de sfeer van de plek'.

|Momenteel werkt hij ondermeer aan een serie met de werktitel 'Brabant, tabula rasa': 'Over Midden-Brabant en zijn sedimentaire ondergrond.
De zandige aard van de grond maakt voortdurende regeneratie makkelijk.
Sleets geworden, verlopen of gewoon verandering nodig? Slechts het zand opschudden of omwoelen, en Brabant herrijst weer als nieuw uit zijn sedimenten. Brabant, steeds weer een tabula rasa'.

Joep Eijkens