MEI
Aauw
leed
Ik
kende um nog van toen ie messe sleep
in
’t winkeltje van Tòntjes: ja, ’t waor Sjaak!
En
o, ik zaag, terwijl me ’t zweet uitbraak,
dettie
verdomme bè de witte streep
rechts
van de weg nie in z’n remme kneep,
mar
mì z’n volgelaoie fiets lukraak
en
zonder goêd te kijke overstaak,
mì
as gevolg dek Sjake voluit greep.
Ik
sleurde um zeker vijftig meter mee
vur
dek kos stoppe en ie mì zunne zwaore
zak
erpel van m’n moterkap afglee.
Ik
vroêg um, toen we wà bekomme waore,
of
dettie iets hai. En witte wattie zee?
Ja,
in m’ne rug, mar och, dè hek al jaore!
