INHOUD GG
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS


Print Pagina

 

G E M M A  G E U X

 

Brabantse koffietafel met zult en brandewijn met suiker

Van de CUBRA-redactie moet hier een fotootje bij, zodat u mij gaat herkennen. Ik hoop dat u er blij mee bent. U hebt de zult al binnen.

Onder welke naam ik schrijf, zal ze echter worst wezen. Dan mag de foto ook wel in schijfjes.

Bij een gezicht, hoort een naam.

 

Ik kan een fictieve naam gaan gebruiken, maar dat wordt weer zo’n gedoe. Als er dan toch een familie op aangekeken moet worden, kan het net zo goed de mijne zijn. Op die manier blijven mijn kinderen buiten schot – want die dragen de naam van een ander (en ze hebben niet graag dat ik over ze schrijf, wat natuurlijk toch gaat gebeuren).

Ach: what’s in a name? U doet er beslist verstandig aan mijn naam zo snel mogelijk te vergeten - een lichte verankering aan slechts mijn initialen en deze site volstaat. De verkreukelde familierelaties zullen zich niet anders gaan plooien omdat mijn naam hier onderaan vermeld staat.

U moet het mijn familie in ieder geval nooit aanrekenen, dat doe ik ook niet, en zij kunnen er niets (nou ja…) aan doen dat ik zó ben.

 

Ik ben zo iemand die haar ondeugden naar haar deugden vertaalt, mijn zwakheden zijn tevens mijn sterke kanten. Ik denk gevoel voor humor te hebben, en sla regelmatig de plank volkomen mis. Ik heb nergens bijzonder veel verstand van, intellectueel stel ik helemaal weinig voor, en literair nog minder. Aan alle ‘minnen’ voeg ik toe dat ik een heleboel dingen een beetje kan, van veel een beetje denk te weten, en van nog veel meer dingen weet ik helemaal níets.

Daar moet u het mee doen.

Of ik me nu niet heel erg stevig indek? Jazekerwel: iemand die veel te geven heeft, heeft ook veel te verliezen, moet u weten. Daar denk ik niet licht over. Bovendien mag u weten waar u aan begint voordat u aanschuift.

Dus waar gáát het op deze vaste pagina dan straks over?

Het zal zijn over de ene kuub ruimte die ik in het leven inneem – voor zover ik mijn blik werpen kan: bij mist, minder zicht, en bij helder weer, kijk ik verder dan mijn neus lang is. Het wordt van alles door elkaar, het lijkt nergens op en toch hoop ik dat het u smaakt.

Zult, bloedworst en balkenbrij.

Anders dan het bovenstaande doet vermoeden, kan iedereen mij consumeren – bent u vegetariër of veganist, is uw voornaam Volkert, richt u uw schietgebedjes naar het oosten, staat u op dieet – het maakt niet uit.

"Een hijs aan de kraan, tien man meer soep", zou mijn moeder zeggen. Daarbij wil ik graag mijn ‘stukskes spek’ en ‘kaaskorstjes’ met u delen.

Kom er maar bij zitten.

Wij gaan elkaar zien, hier, iedere veertien dagen. En schep gerust nog een keer op.

 

Smakelijk eten,

G. (emma) G. (eux.)