Onze Lieve Heer had helemaal niet het beste met de schepping voor. Al voor hij de erfzonde meegaf aan de mensheid, heeft hij in een moment van zwakte een steek laten vallen.

Of de uit Adams rib geschapen Eva zich nu te buiten ging aan een appel,of niet.

Het nietige kwaad was er al veel eerder in de gedaante van een heel klein pietluttig beest.

Het feit dat het diertje er is, hoeft op zich geen probleem te zijn. Ware het niet dat de Heer besloten had, dat het dier de mens nodig heeft.

Willen we zo ‘de pest’ uit oude tijden als een straf van God verklaren, dan hebben we nog steeds: de mu-hug.

Er is opzet in het spel, het is allemaal onderdeel van een groots plan…

Het zijn handige rakkers en slimme rakkerinnen.

’s Nachts lijk ik in de aanvliegroute van de dames te liggen. Hun vijfde baan loopt ter hoogte van mijn hoofdkussen. Zij scheren rakelings over mijn oor, zodat ik mezelf er een draai om geef. Loom tevreden denk ik even: "die had ik", me vervolgens op de andere zij te draaien om haar nu in mijn andere oor hoog en triomfantelijk te horen gillen: "mmmmmmis!".

Ik sla mezelf wakker, verstop me onder het laken.

Dat is nu net waar de lelijke loeders op hebben zitten wachten.

Want wordt u wel eens gestoken in uw gezicht? Dat gebeurt maar zelden. Het betreft dan een bijzonder hongerig exemplaar. Een mug heeft iets tegen vlees met een bot er direct onder.

Nee, op het moment dat u aan uw laken begint te trekken komt er iets anders bloot. En daar was zij nou net op uit. Het is t a c t i e k.

Een blote schouder, een zacht bovenbeen, een sappige bil… Bij deze nieuwe aanblik gilt ze van lustig genoegen, maar dat hoort u allang niet meer. U denkt dat u in een veilige zone bent. En juist dan, slaat ze toe. "Degge-mar-unne-bult-kregt!" is haar motto.

Maar er is iets veranderd.

Werd voorheen het sappigste stuk in huis gevisiteerd, dan is dat nu nog steeds zo. Alleen, ik ben het niet meer. Wat ik ook smeer om het toenemende verval en de wetten van de zwaartekracht te ontwijken – Miss Mug laat zich niet misleiden. Hoewel mijn botten toch echt steeds dieper komen te liggen, ontbreekt het haar bij mij aan appetit.

Want naast mij, vindt zij iets wat meer in haar straatje past. Ik roep al jaren dat ze zich beter aan hem kan verlustigen en pas nu, geeft ze gehoor aan mijn bede. Eindelijk heeft ze het ook door. En geloof maar dat zij het zich laat smaken. Haar eigen Yap-Yummie!

Om mij heen dwarrelt nog wel eens een volslagen desperaat type, dat vindt dat ik er nog mee door kan. Die mag van mij dan even. In tijd van nood, spannen vrouwen vaker samen.

Daar hebben de dames geen staatssecretaris van emancipatiezaken voor nodig. In dat opzicht is een MAN op deze belangrijke regeringspost misschiendan toch een juistere keuze. Feministes die beweren dat God een vrouw zou zijn, als we al in personen zouden moeten denken, kunnen van mij wel eens gelijk krijgen.

De keuze voor een man is dus toch een geval van positieve discriminatie. Zijn nota, die "It takes two, to tango" heet, is slechts een holle frase.

Want heren, het grote plan evalueert zich langzamerhand ten uwen nadele. Beweert Midas Dekkers anno 2002 dat de man ‘slechts een zak zaad’ is, ook het feit dat zelfs een mug oog heeft voor uw ‘sappig maar zwak gebleven vleesch’ in zijn diepere betekenis – is een teken aan de wand…