INHOUD GG
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS

PRINT PAGINA
REAGEREN
 

G E M M A  G E U X

 

INTERMEZZO

 

‘Als je me dat vorige week gevraagd had, had ik "ach gewoon goed" gezegd.’ antwoordt ze op mijn vraag, hoe het met haar gaat. We spreken elkaar niet vaak. Zij heeft het druk, ik heb het druk. Maar we kennen elkaar al zó lang en we komen elkaar dikwijls genoeg tegen om op de hoogte te kunnen blijven van het gebruikelijke wel en wee. Ik heb de indruk dat dit keer vooral het wee haar hoog zit. Ze legt haar hand op mijn arm, haar ogen worden nog veel blauwer als ze zich met tranen vullen. Met haar mond maakt zij een beweging alsof zij heel wat hoogs, weg te slikken heeft. ‘Nu, weet ik het niet meer. En omdat ik daar helemaal niet goed van wordt – heb ik hem dat gisterenavond gezegd. Waar komt dat nu ineens vandaan, vroeg ie. I n - e e n s ? Voor mijn gevoel leven we al lang langs elkaar heen, hij doet het zijne en ik het mijne, samen delen we het huisnummer en alle vaste lasten. C’est tout. En de vaste lusten? Die lijken wel verdampt!’

 

Ze heeft altijd al enig gevoel voor drama en ironie gehad. Daarom kan ik best met haar lachen, ze rekt het elastiek van het leven graag in onverwachte richtingen uit. In alle ernst, heeft ze een nuchter en relativerend denkpatroon en een heldere kijk op zielszaken.

Tot mijn verbazing vervolgt ze: ‘Ik word er zo onzeker van. Hij geeft me altijd het gevoel dat problemen alleen mijn sores zijn, - moeilijk doen- noemt íe dat. Dus doe ik zo min mogelijk moeilijk, wat helemaal niet zo makkelijk is.’

Er trekt een vaag ver lachje om haar mond. Lang serieus blijven, heeft ze nooit gekund. Maar nu dwalen haar ogen van mij weg, alsof ze in de verte tuurt. ‘Ik wilde het alleen bespreekbaar maken. We zwijgen al zolang: alsof we tegen elkaar niet meer durven te zeggen wat ons bezig houd en wat ons raakt. En misschien veranderen dingen ook wel na verloop van lange tijd. Geen enkele relatie blijft zo sprankelend als íe was? Misschien gaat liefde ook wel over, sterft het een zachte dood, weg, pffft…’ aan haar lippen ontsnapt een licht blaasgeluid in mijn richting.

‘Maar ik kan niet zoveel met al die misschiens. Moet ik die allemaal multiple-choise invullen? Ik zit maar af te wachten en weet niet eens meer, waarop ik wacht. Met alles wat ik voor hem voel, kan ik niets. Alsof iedere toegang tot hem geblokkeerd is, wij dezelfde taal niet meer spreken en ik ben als de dood voor de bitterheid die ons dan alleen nog rest. In tussentijd houden wij van alles draaiend hoor, als een Chinese act met van die borden op steeds langere dunne stokjes...Knap hoor, maar je kunt er donder op zeggen, er komen brokken van en niet alle scherven brengen geluk. Wij zijn: Circus Pinokkio. Is het dan nog alleen de leugen, die ons regeert?

Eén van ons tweeën moet dat dan toch gewoon eens zeggen, een naam geven aan dat gapende gat wat tussen ons zindert? Wacht hij op hetzelfde, als waar ik op wacht? Ineens moeilijk doen, noemt íe dat, ineens.’ herhaalt ze zacht.

 

‘Weet je’ veert ze op, zichzelf herstellend tot de persoon zoals iedereen haar kent ‘Weet je, wát de aanleiding was? Een file – godbetert, een file...Een fictieve file! Over die waar hij nu, vanochtend, waarschijnlijk zó,‘ terwijl ze met haar andere hand een horizontale duikbeweging maakt ‘zó ínrijdt. Ik heb de gore moed om te zeggen dat je beter zus-en-zo kunt rijden, als op voorhand te weten dat je achter zeven kilometer stilstaand rokend en kokend blik kunt aansluiten. Of ’s morgens veel eerder vertrekken, of veel later van huis gaan.

Dat ik a l t i j d alles beter weet, zei hij toen. Be-le-rend, noemde íe dat. Dat íe daar wel zo gods-gru-we-lijk de ba-len van heeft! Voor iemand die alles beter weet, ben ik dan verdacht stil, want dáár weet ik niets op te zeggen. Goh, wat moet íe langzamerhand een gloeiende hekel aan me hebben: ik doe dus weinig goeds, ik zeg de dingen fout – ik kan toch moeilijk over het milieu contra de file beginnen net zoals hij deed, over: dorpskernen ontzien en zo. Alles ligt verdomme vol met rotondes, het hele platteland is geplaveid met vluchtstroken! Mijn zwaktebod. Maar - niets van gezegd, niet moeilijk doen hè?

Verder loopt hij ook niet over van waardering. Dat verbergt hij niet eens meer. Ik voel me net een verlepte chrysant, bleuah!’ griezelt ze. ‘ Oh, én ik trek de verkeerde gezichten – ik heb nu eenmaal geen pokerface, je kunt aan mijn kop alles aflezen.’ Dat is zo, knik ik instemmend.

 

Zij ziet me kijken en trekt een rare bek. ’Hij is altijd zo aardig, lief, attent en belangstellend voor anderen – hij wil alles voor iedereen doen, geen moeite is te veel en toch kost het hem teveel inspanning om eens aan mij te vragen hoe het met m i j gaat. "Hoe is het HIER?" vraagt ie altijd, en ik ben dan zoveel als h i e r hé… Daarom staan mijn mondhoeken niet continue omhoog, logisch. Jij wilt misschien iemand die ik niet ben en ik nooit kan zijn, probeer ik hem te vertellen, en tussentijds is het de bedoeling dat ik tijdens deze dreigende stilte verander in iemand, die i k niet zijn wil? Want dat komt hem beter uit? Ja, nee, ik snap ‘t… ’

Ze kijkt me recht aan en strekt haar rug: ‘Met al zijn fileverhalen en zo, heb ik wel eens gedacht aan een ander. Hij en een ander. Was het dát nog maar, dan was hij tenminste gelukkig. Want gelukkig, is hij allang niet meer. Hij niet, en ik daardoor nog minder. Ach, wat een hoop onzin trouwens, alsof ik zo’n zelfopofferende, zichzelf wegcijferende ziel ben?’

Nee, aan zelfopoffering doet ze niet, je kunt haar van véél betichten, zelfopoffering zit daar niet bij nee – maar ze houdt alles wel héél erg lang vol. Waarom doet ze dat toch?

 

‘Zo. Dát was lachen! En jij?’ vraagt ze, terwijl ze even diep ademhaalt waardoor het lijkt alsof ze iets kleverigs van zich af probeert te schudden, en knijpt zachtjes in mijn arm, ‘Hoe gaat het met jou – met jullie?’

‘Och, zo z’n gangetje’ zeg ik, ‘z’n gewone gangetje…’ en leg mijn hand op de hare.


Terug naar begin van de pagina

 

Hieronder kunt u uw reactie mailen naar Gemma.
Vul uw naam in:


Geef uw e-mail adres op:


Over welke column gaat het? (datum of onderwerp):


Uw opmerkingen:


 

 

Terug naar begin van de pagina