INHOUD GG
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS

PRINT PAGINA
REAGEREN
 

G E M M A  G E U X

Snoepie

Regelmatig bezoek ik in het dorp waar ik woon de ‘Grote Meisjes-winkel’, zo noem ik dat.

Ik vind het vriendelijker klinken als Big-sizes, Oversized, XXL of zoiets. Waarom raken couturiers toch hopeloos verstrikt in hun eigen creaties, als ze toegepast moeten worden op niet-helemaal-anorexia types? Ook in de confectie? Zo te zien zijn de dames om ons heen toch echt heel wat meer mens, als de zichzelf mager hongerende tieners die we, gehuld in een tochtige zakdoek, over de catwalk zien struikelen.

Maar goed; als ik bescheiden voor mezelf mag spreken, heb ik rondingen op plaatsen waar geen coupenaad zit. En waar de coupe wel zit, heb ik weer veel te weinig vulling. Ik kan met zo’n zakdoek niets doen, da’s duidelijk.

Wij, brede vrouwen - die wat gecompliceerder geproportioneerd zijn -- willen heel graag praktische, draagbare en leuke kleding, die we ook nog eens zelf kunnen wassen.

Zo’n winkel is dan een Walhalla. Zelfs de verkoopsters zijn hier een maat groter met een rimpel meer en de snoeppot staat er uitnodigend op de toonbank. Dat spreekt me meer aan dan kopen bij een spijkerdunne strakke juf die denkt dat je kleding koopt om jezelf in te verstoppen. Want ook grote meisjes willen best gezien worden. We hebben allerminst behoefte aan slank afkledende designs en het benadrukken van onze lengte, in plaats van onze breedte. Omdat we gewoonweg een beetje vierkant zijn. Dat valt niet te ontkennen. Als de lengte benadrukt wordt, sta je met je platte schoenen helemaal voor schut. Wat een spijkerdunne dame ook zegt, u bent zelf ook niet blind voor uw spiegelbeeld. Wanneer u er zelfs pumps bij gaat fantaseren, terwijl u uw buik en adem inhoudt, ziet u er uit als een plaatje. Maar plaatjes bewegen niet, dat weten we allemaal. Pfffffff, hèhè…, daar gaan we niet voor.

Helaas gaat deze winkel dicht, weg, houdt op. Het is opheffingsuitverkoop.

Vrouwen, in alle maten, zijn altijd gevoelig voor deze markttechniek. We snuffelen in rekken waar we anders nooit in snuffelen en kijken in prijsklassen waar we normaliter niet eens in durven pinnen. Heerlijk! Ik verkeer in goed gezelschap. Dames met ook een wat langere levenservaring pluizen de afdeling nachtkleding en lingerie na. Hier hangen prachtige zijden robes. Frutselige glanzende niemendalletjes in een maat waardoor men hier van wel een heel wijds niemendal kan spreken.

De mevrouw naast me houdt een beeldschoon maagdelijk wit negligé omhoog. Met een fijn kanten bovenpas en dunne spaghettibandjes en een soepele zacht zijden rok. Ik zeg haar dat ik het prachtig vind, alleen: wanneer moet je zo’n dingetje nou aan? Niet begrijpend bekijkt ze mijn gezicht. Ik biecht haar op, dat ik het zo koud zou hebben in zo’n niets verhullend geval. Dat ik meer het type ben van niets of alles – ik draag ’s winters bij voorkeur mijn oude T-shirts af, als ik onder het dekbed kruip. En daar mag dan rustig nog een lekkere warme lap bovenop!

De oudere dames om me heen werpen elkaar een blik van onderlinge verstandhouding toe en verzekeren mij dat, na vijfentwintig jaar het bed delen met één-en-dezelfde man, je er gerust eens uit mag zien als ‘het snoepje van de week’.

Dan ben ik een broekie, zeg ik, de liefste en ik hebben er nèt dertien jaar opzitten – daar kan hij dan dus nog wel even op wachten. Bovendien zou de schat het van dit prijskaartje alleen al heel erg warm krijgen, ondanks de veertig procent korting.

Zijn ‘snoepje van de week’ koopt twee degelijke truien.

Maar lieverds, die kunnen altijd nog uit…

 


Terug naar begin van de pagina

 

Hieronder kunt u uw reactie mailen naar Gemma.
Vul uw naam in:


Geef uw e-mail adres op:


Over welke column gaat het? (datum of onderwerp):


Uw opmerkingen:


 

 

Terug naar begin van de pagina