KOOGJE:

SINT & KANDEEL, versus WINTERSLAAP…

De goed heilig man is nu alweer 4 weken in ons land. Maar op een of andere manier mis ik toch de sfeer van weleer. Die sfeer kan tegenwoordig niet meer helemaal tot zijn recht komen. Hij wordt min of meer overschaduwd door de verlichting en versieringen die bij de kerst horen, maar die ruimschoots voor aankomst van de sint al lang en breed in de winkelstraten hangen.
Het kan aan mij liggen, maar ik heb het idee dat ze die dingen steeds vroeger op gaan hangen.
Dat heb ik mis volgens de deskundigen en insiders. Nou ja, dat kan dan wel waar zijn, maar dan kom ik toch op plaatsen waar zij blijkbaar nooit komen. Ik vind het niet leuk als ik zie dat "kerst" op ongeduldige wijze zich aan ons aan het opdringen is.
Daarom zet ik mijn hakken in het zand. Ik weiger in deze periode ook maar iets aan te schaffen voor kerst. Ze wachten maar. Eerst het één, en dan pas het ander.
Ik weet dat er hele volksstammen dwepen met het kerstgebeuren en de romantiek daar omheen.
Van een mooi versierde kerstboom. Van steeds mooiere kerstballen. Van flikkerende kerstverlichting in uiteenlopende kleuren. Van een zingende kerstman (op batterijen) Van een kitscherige engel met een fakkelverlichting in haar hand.(wederom op batterijen) Dit alles wordt nu al op grote schaal gekocht. Want stel je toch eens voor dat het al uitverkocht zou zijn.
Natuurlijk spelen er commerciële belangen mee. Vergeef me mijn domheid, maar is het écht zo dat er minder verkocht gaat worden als ze pas NA het sinterklaasgebeuren zouden starten met hun reclamecampagnes? Ook al zijn wij volwassen en zelf misschien uit de kleine kinderen. Dan nog vind ik dat het pure sinterklaasgevoel niet mag verdwijnen.
Het heeft absoluut niets te maken met dure cadeau‘s. Daar gaat het niet om.
Het gaat om de sfeer. De gezelligheid. De geborgenheid die kinderen voelen rond deze tijd. En wij mogen hiervan meegenieten, door het zien van zoveel moois die we in hun snoetjes zien stralen.
De blik in hun ogen. De verbazing. Het simpele gevoel van "Vol verwachting klopt ons hart"..en dat moet zo blijven!

GEUX:

Geen twee mensen zijn hetzelfde.
Ik heb hoe langer, hoe minder met Zijne Eminentie en met de blijde geboortedag van de Heer.
De opgeklopte Saromapuddinggeur, kleur en smaak van de ‘feestdagen’ gaat me steeds meer tegenstaan.
Wat de dure cadeau ’s betreft: probeer jij maar eens uit te leggen aan kinderen dat de ene tevreden moet zijn met een doos lichtgevende sterretjes (de hartenwens van de jongste hier in huis), terwijl de ander op school aan komt lopen met zijn nieuwe hightech laptoppie, met alle opties. Waarom ‘geeft’ de goed Heilig man het ene kind magere melk met een biscuittje, en het andere kind volvette slagroom en een banketletter? Kun jij dat uitleggen? Geloof maar, dat zoiets de sfeer danig beïnvloed. Ook voor kinderen.
En dat slagroommanneke krijgt met kerst vast wéér iets ‘onder de boom’, in Oostenrijk, tijdens de skivakantie. Van de Kerstman, die hoe-langer-hoe-verder afwijkt van zijn route vanaf de Noordpool.
Kerstpakketten, vind ik ook zoiets vreemds. Iedereen laadt het hele jaar de winkelwagen tot over de rand toe vol, maar verwacht tóch een Kerstpakket gevuld met zaken, waarop eigenlijk niemand werkelijk meer zit te wachten.
Dát alles, en het feit dat ik absoluut géén mens ben voor het ‘gezellige’ winterseizoen, maakt dat ik verlang naar een winterslaap. Liefst van November tot Maart! Geen Nicolaas, geen Kerstdagen.
Het vieren van een jaarwisseling, is alleen maar fantastisch omdat dit de aanleiding vormt om altijd op 31 december met de beste vrienden bij elkaar te komen. Gelukkig is dat een traditie, die wij geen van allen alleen maar koppelen aan deze datum: wij doen dat tussendoor – zonder vastgestelde verplicht gestelde gezellige feestdag ook.
Ik zet mijn schoen niet, ik wil geen chocolade letter, geen pepernoot, ik wil geen boom met knipperlichtjes, geen kerststal en geen copieus gedekte tafel. Het zal wel niet normaal zijn, maar ik beweer ook niet dat ik dat ben. We gaan op vijf december met de kids naar de film – en in plaats van straks een dode boom in huis, bedenken we gezamenlijk een licht alternatief ter bestrijding van de donkere dagen.
De sproeten van onze jongens lichtten op, bij het afsteken van vuurwerk terwijl ik potverdomme altijd hun vingers sta te tellen.
Op nieuwjaarsdag eten we standaard boerenkool met braadworst. Met de pan, gewoon op tafel.
Ik ben een zeur, al helemaal met de feestdagen. Gewoon niet op letten… allemaal welterusten!