Dag Gerard,

Het drietal prentjes waarmee je je lange reeks verrijkende presentaties afrondt mag best nog een waardig besluit heten ook. Het zwartwitte accentueert inderdaad de artistieke en introverte kwaliteiten ervan, en je hier nogal onverwachte speurders-notitie van die bron-vergissing trouwens ook wel een beetje de blijvend alerte kritische inslag van de presentator.

Ik zou geloof ik zelf niet op het idee gekomen zijn van die foutmogelijkheid, bij zo'n serieuze en bovendien ook nog eens kerkelijk goedgekeurde publicatie. Ik heb ook niet het idee dat de inhoud van het citaat zo specifiek is dat je daardoor al meteen argwaan zou hebben moeten krijgen. Kortom, een glimlachend extra-complimentje bijwijze van slagroomtoefje op mijn waarderende receptie-handdruk, - al geeft deze woordencombinatie wel een wat zonderling beeld zo.

Omdat je je vertaling van dat Franciscusprentje zo nadrukkelijk-bescheiden ter verbetering aanbiedt, moet ik misschien met eenzelfde bescheidenheid voorstellen om bij die "verheldering" ( wat wij toch meer plegen op te vatten als verduidelijking of vergroting van betekenis), de helderheid van dat "claritate" liever te vervangen door iets wat denk ik hier meer bedoeld is : het vreugdevolle en - ondanks de voor ons wat pijnlijke associatie van die wonden-merktekens (vandaar dat 'geheimnisvolle') - toch eerder feestelijke, dat zijn leven en voorbeeld in religieuze zin "omstraalde". Maar met die omschrijving is nog niet meteen een geschikt enkelvoudig woord gevonden, dus van echt verbeteren is daarmee nog geen sprake.

Ik heb in ieder geval die bijna honderd weken wekelijks met plezier naar je vaste bijdrage uitgezien. Ik hoop dat je een nieuwe object-reeks zult vinden voor nog weer eens zo'n serie!

Ed Dalderop.