Parochie in revisie - 1938

De parochianen van het Goirke (Tilburg) kregen dit prentje na de parochie-retraiten in 1938. De afbeelding laat ik vandaag even buiten beschouwing, hoewel het een bekend motief is in de wereld van de iconen. De afbeelding van OLV van Altijddurende Bijstand is trouwens de standaardafbeelding voor redemptoristen. Het gaat me vooral om de tekst op de achterkant

Het prentje is kennelijk bedoeld als een herinnering aan een periode waarin de gelovigen door een team van zielzorgers van buiten de parochie eens flink onder handen zijn genomen om hun geloof te verdiepen. Voor dergelijke exercities waren de redemptoristen – hoofdkwartier in Wittem - de aangewezen mannen. In dit geval waren het J. Hamers, J. Moonen en W. Veeger. Zij konden ongetwijfeld geweldig goed preken en daardoor zullen de gelovigen bijzonder gesterkt zijn in hun voornemens om een godvruchtig leven te leiden.

Merkwaardig dat van tijd tot tijd het bezoek van zo’n vliegende brigade van welsprekende kloosterlingen nodig werd geacht. Het eigen pastorale team mocht er warempel toch ook zijn. Je had pastoor Sprengers, die met zijn strenge gezicht en zijn tandenborstelkapsel de uitstraling had van een machtige bestuurder. Bovendien waren er zeker ook nog drie kapelaans actief om de zielen van de parochianen te hoeden. Ten tijde van deze parochieretraiten was ik nog geen drie, dus uit eigen herinnering kan ik er niets over vertellen, maar ik herinner me nog wel een gelijksoortige parochierevisie van vrij kort na de oorlog. Er heerste in mijn omgeving toen een bijzondere sfeer. Iedereen leek zich bewust van zijn tekortkomingen en zijn onvolmaaktheid. De goede voornemens leken zichtbaar te zweven rondom de hoofden van vooral de volwassenen. Wat konden die paters preken.

Wat ik opvallend vind, is dat op het prentje elke verwijzing naar de politieke realiteit van die dagen ontbreekt. De vulkaan staat op uitbarsten, maar onze redemptoristen zijn op het oog alleen geïnteresseerd in het persoonlijke geestelijke leven van hun toehoorders.