CuBra
Inhoud Devotie- prenten
Inhoud De Croon
Home
Speciale bijdragen
Rijk rooms leven

CuBra rubriek van Gerard de Croon

U kunt reageren

Klik hier om een e-mail te verzenden 

Gerard de Croon

Devotieprentjes in woord en beeld - 23

Elke week een nieuwe aflevering

De H. Hart-devotie: Voer voor cardiologen… of voor psychologen?

De katholieke jeugd in Tilburg was heel vertrouwd met het beeld van het H. Hart. Je zag het overal. Het meer dan levensgrote oerbeeld van het H. Hart kon je vinden vóór de kerk van den Heuvel in Tilburg. Alle kinderen van de hogere klassen van de lagere scholen in Tilburg trokken elk jaar een keer in een grote stoet naar dit beeld in het centrum van de stad om het H. Hart te huldigen. Dat was een indrukwekkende manifestatie met samenzang, vlaggen en wimpels en veel tromgeroffel.

Ook bij de mensen thuis had de H.Hartdevotie een belangrijke plaats. Een persoonlijke ervaring: Toen in de jaren vijftig ons oude huis was afgebroken en vervangen door een nieuw kreeg een fraai gekleurd gipsen H. Hartbeeld een mooi plaatsje in de huiskamer in een nis boven de haard. Dat gebeurde met een ceremonie die Intronisatie werd genoemd. Daar was een kom wijwater voor nodig, want dat zou tijdens het ritueel gesprenkeld moeten worden. De pastoor van de Tilburgse parochie het Goirke kwam voor de plechtigheid persoonlijk naar ons nieuwe huis. Een jonger broertje dreigde bij die gelegenheid roet in het wijwater te gooien door – in alle argeloosheid - op te merken dat het door ons moeder klaargezette water helaas geen gewijd water was, waarna de pastoor zijn reeds omgehangen stola afdeed en verklaarde dat hij in dat geval niet kon overgaan tot het uitvoeren van de plechtigheid. Ik zie nog het verbijsterde gezicht van ons moeder. "Maar jongen, hoe kun je dat nou zeggen? Ik heb het vanmorgen zelf gehaald in de kerk." Prompt ging de stola weer om. De pastoor zegende daarna niet alleen het beeld in, maar betrok en passant het hele huis en alle bewoners bij die inzegening

In de R.K. kerk is de H.Hartdevotie nogal controversieel. Enerzijds is er onder gelovigen al eeuwenlang sprake van devotie voor het H. Hart van Jezus als symbool van liefde en anderzijds lees je dat de kerkleiding de verbreiding van deze devotie lang heeft tegengewerkt. Misschien twijfelde men enigszins aan de geestelijke stabiliteit van de belangrijkste voorstanders. Uiteindelijk gaf de kerk haar fiat en werd de devotie alom bevorderd.

Op het prentje zien we de Zalige Margareta Maria die een visioen krijgt waarin Jezus haar zijn hart toont en haar de beloften doet die op de achterzijde van het prentje te vinden zijn. In het Frans natuurlijk, want het voorval vond plaats in 1675 in Paray-le-Monial ( Frankrijk).

De zieneres heette voluit Marguerite-Marie Alacoque. Ze werd geboren in Lauthecour in Bourgondië, op 22 juli 1647 en ze is gestorven in Paray-le-Monial, op 16 oktober 1690. Het was een religieuze, mystica en heilige. Zij heeft door haar leven en haar werk vormgegeven aan de devotie tot het Heilig Hart. Dat hart werd vanaf haar tijd afgebeeld met drie spijkers er doorheen en een doornenkroon er omheen.

Het is me overigens niet bekend wie verantwoordelijk is voor de handgeschreven Nederlandse vertaling tussen de regel, maar het is zeker een prentje dat in het kerkboek van mijn moeder een plaatsje heeft gehad, ook al kende ze geen woord Frans.