Vandaag is de man aan de beurt die wat mij betreft een speciaal plaatsje verdient in deze serie, want hij is degene die mijn ouders hebben gekozen als mijn patroonheilige en naamgever: Gerardus Majella.

Bovendien was de kweekschool in Dongen waar ik meer dan een halve eeuw geleden mijn opleiding voor onderwijzer heb gekregen ook naar hem genoemd.

Er zijn meer heiligen die Gerardus heten, maar mijn moeder heeft me verzekerd dat zij Gerardus Majella bedoelde en geen ander.

Gerardus is een Italiaanse heilige die leefde van 1726 tot 1755 in de omgeving van Napels. Jong gestorven dus, maar hij is een echte volksheilige geworden vanwege zijn verrichtingen als wonderdoener, zowel tijdens zijn leven als na zijn dood. In 1904 is hij heilig verklaard.

Hij was een eenvoudige, diepgodsdienstige lekenbroeder in een klooster van de Redemptoristen. Zijn gezondheid was zwak. Zijn taken waren die van kleermaker, koster en portier, maar hij onderscheidde zich van zijn medebroeders door zulke bijzondere daden dat hij op pad moest om geld en voedsel bijeen te brengen voor het onderhoud van het klooster. Tijdens die tochten bleek hij soms op twee plaatsen tegelijk te kunnen zijn ( bilocatie), te kunnen zweven op een kleine hoogte boven de grond en de gedachten van zijn toehoorders te kunnen doorgronden. Hij troostte bedroefden, verzoende ruziënde mensen en vermenigvuldigde soms brood en macaroni als zijn confraters of toehoorders niets te eten hadden.

In de biografische schets van dr. Van den Eerenbeemt C.ss.R in het boek Met de heiligen het jaar rond, (deel 2, Bussum 1954) staan enkele wonderen vermeld die te mooi zijn om ze niet te vermelden. Zo liet onze heilige eens een sleutel in een putje vallen. Gerardus liet vlug een beeld van het Kind Jezus in de put zakken en dat bleek de sleutel aan zijn armpje te hebben toen het omhoog getrokken werd. Een ander wonder uit hetzelfde verslag: In de Golf van Napels dreigde een schip te vergaan. Gerardus rende het water op en sleepte het met twee vingers naar de wal. Een laatste voorbeeld: Als klein eenzaam jongetje zocht Gerardus vaak troost in een kapel waar een beeld van Maria met kind stond. Als Gerardus binnenkwam, liet Maria het stenen kindje uit haar armen glijden en het werd terstond levend. Het tweetal kon dan genoeglijk een tijdje samen spelen.

Ik denk dat Gerardus in onze tijd veel succes zou hebben op TV als medium of illusionist.

Maar ook gewoon als St. Gerardus Majella heeft hij in Nederland nog veel aanhangers. Elk jaar komen er wel zo’n 200.000 pelgrims naar de kloosterkerk van de Redemptoristen in Wittem, bisdom Roermond. In de kerk staat een beeld van Gerardus op het Gerardusaltaar en dat vormt met een groot crucifix het middelpunt van de Gerarduskapel.

Wittem is wel de bekendste bedevaartplaats voor Gerardus maar er zijn meer plaatsen waar hij bijzonder vereerd wordt. In onze provincie kunnen fans terecht in de Gerarduskapel van de Gerardus Majellaparochie in Hulten. Dat geldt ook voor Weebosch, gem. Bergeijk, waar nog in 1997 ruim 10.000 bezoekers geteld werden op de feestdag van Gerardus in oktober.

En omdat Gerardus Majella een echte volksheilige is, vind je beelden of portretten van hem in heel veel andere kerken en kapellen.