Voor ik over Rosa da Lima iets opschrijf, wil ik even het volgende kwijt: Belangrijke bronnen voor mijn teksten zijn Met de heiligen het jaar rond, bestaande uit 2 delen en gepubliceerd in 1954 en het boek De heiligen uit 2002. Hoewel ik die bronnen serieus neem, geven beide bronnen vaak informatie die ik alleen kan inschatten als verhalen van–horen- zeggen of als verzinsels van goedgelovigen. Als het gaat over biografische bijzonderheden lijkt me de informatie meestal waarheidsgetrouw. Bij de beschrijving van wonderen en van opvallend afwijkend gedrag ontbreekt te vaak elke vorm van kritiek of twijfel, terwijl die vaak zeer op hun plaats zouden zijn. Uitspraken als : "Volgens de overlevering……", "Naar men zegt…", "In legendes wordt verhaald…." staan er te weinig in. Ik hoop dat de lezers deze opmerkingen in gedachte willen houden.

Dan nu naar het prentje:

Je kunt zien dat de afgebeelde vrouw intens leeft. Ze omklemt een crucifix en er is een krans van rozen op haar hoofdsluier bevestigd. Haar kleding is het kloosterhabijt van een Dominicanes. Rosa da Lima werd in 1586 in Peru geboren als dochter van Spaanse kolonisten. Haar volledige naam luidde Isabella de Flores y Olivia. Haar moeder noemde haar Rosa omdat ze vond dat het gezichtje van haar dochtertje de vorm van een roos had. Het meisje had Catharina van Siena als haar grote voorbeeld. Op vijfjarige leeftijd deed ze al "de gelofte van eeuwige maagdelijkheid", althans volgens De heiligen ( p. 774). Ze leidde een leven van boete en versterving en wel zodanig dat we tegenwoordig waarschijnlijk zouden spreken van anorexia nervosa en zelfverminking. De roosjes op de afbeelding b.v. voorzag ze van naalden, zodat ze de doornenkroon van Christus kon voelen. Ze sliep op een bed bezaaid met scherven, ze dronk alleen als ze daar toestemming toe kreeg, ze vastte dagen achtereen. Ze was knap om te zien, zodat vele jongens haar probeerden te benaderen. Ze wees allen af. Ze trad echter niet in in een klooster, maar werd lid van de derde orde van de Dominicanessen. Ze bleef dus "in de wereld". Ze was een kundig borduurster en ze had ook nog eens "groene handen" zodat ze bekend stond als bloemenkweekster. Eigenlijk een bizar levensverhaal. Geen wonder dat ze maar 31 is geworden. In 1671 werd ze heiligverklaard, de eerste heilige van Zuid-Amerika. Haar relieken zijn te vinden in de Santa Domingo, de Dominicanenkerk in Lima.

Ze is de patrones van o.a. Zuid-Amerika, van bloemisten, rozenkwekers en tuinlieden. Ze wordt vaak aangeroepen bij besmettelijke ziekten, haarroos en familieruzies. In Nederland is vooral Sittard de plaats waar ze wordt vereerd. Ik citeer uit de website over bedevaarten van het Meertensinstituut: