Gerard de Croon Devotieprentjes in woord en beeld - 49 Elke week een aflevering |
|
 |
|
|
|
Catherine Labouré (1806-1876) en de wonderdadige medaille
Catherine Labouré was het negende kind in een boerengezin dat uiteindelijk 19 kinderen zou tellen. Toen zij negen was, stierf haar moeder. Catherine beschouwde Maria voortaan als haar moeder.
In haar tienertijd werkte ze als dienstmeisje, maar in 1830 lukte het haar om in te treden bij de Zusters van Liefde in Parijs, een congregatie gesticht door Vincentius à Paulo.
In hetzelfde jaar overkwam haar iets bijzonders in het klooster aan de Rue du Bac. In de nacht van 18 op 19 juli verscheen haar de moeder Gods in de kapel van het klooster. Ze was gekleed in een witte mantel en ze droeg een blauwe sluier. Ze nam plaats in de stoel van de overste op het altaar en Catherine wierp zich op haar knieën vlak voor haar. Op het prentje is Maria te zien zoals ze eruitgezien moet hebben bij die verschijning. Uit de vingers van de maagd schieten stralen naar beneden die de genaden en gunsten symboliseren die vereerders zullen ontvangen. Onder haar voet is een slang die ze vertrapt.
Ik citeer uit de beschrijving van Catherines ervaring zoals die te vinden is op http://www.marypages.com/Medaille.htm "De H. Maagd vertelt haar, dat God haar wil belasten met een zending. Zij zal daarbij veel moeilijkheden ondervinden. De H. Maagd spreekt hier al over slechte tijden. De gehele wereld zal in verwarring raken door ongelukken van allerlei aard. Het Kruis zal worden veracht; het zal ter aarde worden geworpen. De zijde van onze Heer zal opnieuw worden geopend. Terwijl Zij dit zei, keek Ze zeer bedroefd. Bemoedigend voegde Zij er echter aan toe: "Maar kom aan de voet van dit altaar; daar zullen de genaden worden uitgestort over alle personen die erom zullen vragen, groot en klein" Natuurlijk was dit een ongeloofwaardig verhaal voor haar biechtvader, die er niet op inging maar haar adviseerde deugdelijk te leven en Maria na te volgen. Toch heeft haar verhaal indruk op hem gemaakt. Catherine krijgt in november een tweede verschijning. Tijdens die ontmoeting beschrijft Maria nauwkeurig hoe de medaille eruit moet zien die Catherine moet laten slaan. Dat gaat echter niet zonder moeite. Ze ondervindt scepsis en tegenwerking.
Uiteindelijk besloot biechtvader pater Aladel een beroep te doen op een hogere instantie, namelijk de aartsbisschop van Parijs, Mgr. de Quélen. In 1832 kreeg de pater van de aartsbisschop toestemming om de medaille te laten slaan. En wonderlijk genoeg werden er in de eerste vijf jaar daarna al 10 miljoen exemplaren van verkocht. De vrome eigenaars dienden er het volgende gebed bij uit te spreken: "O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen". Hoewel er meteen na de dood van Catherine in 1876 al wonderen werden gemeld, duurde het nog 56 jaar – tot 1933- voor het zaligverklaringproces op gang kwam. Haar lichaam werd opgegraven en het bleek nog volkomen intact. Het is nog steeds te zien in een glazen schrijn in de kerk van haar congregatie in Parijs. In 1947 werd ze heiligverklaard. De medaille wordt nog steeds gemaakt en verkocht en schijnt nog niets van zijn kracht verloren te hebben.
|
|
|
|
