Uitstorting van de Heilige Geest (Pinksteren) (Hand. 2:1-4). Nadat zij getuigen waren geweest van Christus' hemelvaart keerden de apostelen terug naar Jeruzalem. Tien dagen later waren zij op de dag van het joodse pinksterfeest bijeen in een huis, 'En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen; en zij werden allen vervuld met de heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken.'

Het thema is verrassend schaars in de christelijke kunst na de middeleeuwen, wanneer men in aanmerking neemt dat het om een belangrijk moment gaat in de geschiedenis van het christendom, namelijk de geboorte van de Kerk zelf. Het gezelschap bestaat uit de twaalf apostelen (de plaats van Judas Iskariot is na loting ingenomen door Mattias), Maria en soms Maria Magdalena en de andere heilige vrouwen. De bijbelpassage maakt geen melding van de aanwezigheid van Maria of van andere vrouwen, maar hun aanwezigheid werd gewoonlijk afgeleid uit Hand. 1:14 — 'Deze allen bleven eendrachtig volharden in het gebed, met enige vrouwen en Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders.' De rol van Maria is hier in ieder geval symbolisch: zij personifieert de Kerk zelf en is wellicht ook de geestelijke moeder van de apostelen. Zij vormt gewoonlijk het middelpunt van het schilderij, met name in de Byzantijnse kunst en in de vroeg-christelijke kunst van het Oosten. De apostelen zijn om haar heen geschaard. Zij zitten, of springen angstig en verwonderd op. Boven hen zweeft de duif van de Heilige Geest. Deze werpt een lichtstraal op elk van de apostelen. Op ieders voorhoofd brandt een vurige tong. "